Daphne Lammers (43) presenteert het RTL-Nieuws. De rest van de tijd is voor Koosje (9) en Puck (6). “Zonder mijn werk zou ik een afschuwelijk mens zijn.”
Lees verder onder de advertentie
“Aan het einde van de dag, onze haren nog nat van het douchen, samen met mijn meiden op bed de dag doornemen – dat is voor mij het ultieme moedermoment. Een kluwen armen en benen. Ze vertellen hoe hun dag was. De gewone dingen, wat ze op school hebben gedaan, met wie ze hebben gespeeld, wat ze hebben getekend. Maar ook dingen die hen dwarszitten. Onderlinge ruzietjes, gedoe met vriendinnetjes. Dat ze alles met me delen vind ik heel bijzonder. Omdat het allemaal nog zo in volle vertrouwen is.”
Lees verder onder de advertentie
Hard werken versus luizen- en leesmoeder
Om de week presenteert Daphne Lammers het RTL Nieuws. Dat betekent de ene week hard werken, de andere week vooral luizen- en leesmoeder zijn. “Ik ben ambitieus in mijn werk, maar ook in het moederschap. Ik wil het allebei goed doen. Na een week op de nieuwsredactie stort ik me dan ook op mijn gezin. Vanwege dat moederlijke schuldgevoel, inderdaad. Want in die week dat ik werk, schiet ik voor mijn gevoel in alles tekort. Ik kan ze niet ophalen uit school, ben niet bij een toneeluitvoering en geef ze pas een nachtkus als ik ’s avonds thuiskom. Daarom ren ik als ik vrij ben naar de schooltuintjes, ga mee op schoolreisje en help mee op het schoolpleinfeest. Ik vind dat mijn dochters in een heel leuke fase zitten. Ze zijn ouder, dat hele verzorgende is er vanaf. Ze kunnen zichzelf aankleden, hebben bijna al hun zwemdiploma’s en vinden het nog leuk met me op stap te gaan. Er is iets meer rust in de tent. En daardoor ook steeds meer in mezelf.”
Lees verder onder de advertentie
Leuke moeder met eigen leven
Zelf komt ze ook uit een harmonieus gezin. Haar vader was hoogleraar Amerikaanse geschiedenis, haar moeder verkocht advertenties voor bladen. “Door haar weet ik dat je een leuke moeder kunt zijn én je eigen leven kunt hebben. In die zin is ze een voorbeeld geweest. Ze heeft ook nooit gezegd dat ze het zwaar had of moeilijk vond. Ik wist gewoon niet beter. Toen ik zwanger raakte van Koosje heb ik dan ook niet overwogen te stoppen met werken. Ik denk heus weleens: hoe zou het zijn om niet te werken? Hoe overzichtelijk is het leven dan? Want het blijft een gegoochel met tijd, ik blijf in een continue spagaat staan. Kan ik dit? Wil ik dit? Maar toch, van thuisblijven word ik volgens mij een afschuwelijk mens. Ik heb die werk-vibe nodig. Ik vind het fijn mijn brein aan het werk te houden, om te kijken: wat zit er nog, wat kan ik?”
Lees verder onder de advertentie
Lees het hele interview met Daphne in Kek Mama 10-2015.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?