Beeld: Getty Images
Dat opvoeden soms een flinke uitdaging kan zijn, daar weet Elise (33) alles van. Ze is moeder van een zoontje Daan (5) en dochter Noa (3). Haar beste vriendin Elin (34) glijdt moeiteloos door het ouderschap heen met haar twee dochters Liv (4) en Noor (2).
Elise: “Ik vind het een beetje kinderachtig van mezelf, maar toch ben ik jaloers op Elin. Het voelt gewoon niet eerlijk. Ik hou zielsveel van mijn kinderen, echt waar. Maar soms — vaak — ben ik kapot. En dan kijk ik naar Elin, mijn beste vriendin, en ik snap gewoon niet hoe het haar zo makkelijk afgaat. Waarom heeft zij twee engeltjes en ik twee duiveltjes?
Mijn zoon Daan (5) en dochter Noa (3) zijn lieve, slimme kinderen, maar o, wat zijn ze pittig. Noa is een klein temperamentvol vulkaantje die van elke maaltijd een strijd maakt en elk moment kan uitbarsten. Ze lust bijna niets en wat ze wél eet, moet precies op de juiste manier geserveerd worden, anders begint ze te koken.
Ik weet dat ze het niet slecht bedoelt, maar soms wil ik haar gewoon door elkaar schudden en roepen: “Jij snapt het niet!”
Daan is een lieve, gevoelige jongen, maar slapen is een ramp. Hij heeft altijd nog “één slokje water” nodig, of “een knuffel,” of er is “een raar geluid.” Het duurt gerust anderhalf uur voordat hij in slaap is en ik van zijn kamer weg kan sluipen. Ook heeft hij last van nachtmerries en wordt hij gemiddeld nog drie keer per week ’s nachts totaal overstuur wakker. Hij schreeuwt dan de hele buurt bij elkaar. Het duurt dan minstens een uur of twee voordat hij weer tot bedaren is gebracht en we allemaal kunnen verder slapen.
En dan heb je Elin en haar twee dochters, Liv (4) en Noor (2). Die engeltjes gaan zonder mokken naar bed. Geen gehuil, geen gesteggel, gewoon: ‘Slaap lekker, mama’, en weg zijn ze. Ze eten alles wat er voor hun neus staat, knikken beleefd als ze het niet lekker vinden en spelen lief samen. ‘Natuurlijk maken ze weleens ruzie en is hier ook wel eens gillen, duwen en afpakken vanwege speelgoed’, zegt Elin dan, alsof dat een soort troost voor me moet zijn. Maar ik weet dat het niet hetzelfde is.
Het ergste is misschien nog hoe vanzelfsprekend het allemaal voor haar is. ‘Ach joh, ze moeten gewoon wennen aan nieuwe smaken’, zegt ze als ik vertel dat Noa me gillend van tafel jaagt, omdat ik de pasta niet goed heb gemaakt. ‘Misschien heeft Daan gewoon wat meer ritme nodig’, als ik vertel over mijn eindeloze nachten van gehuil en gewoel door nachtmerries. Ik weet dat ze het niet slecht bedoelt, maar soms wil ik haar gewoon door elkaar schudden en roepen: ‘Jij snapt het niet! Jouw kinderen wíllen luisteren, de mijne vechten tegen alles en alles – werkelijk – alles is moeilijk!’
Ik gun het haar, echt waar. Ze is een geweldige moeder en haar meiden zijn lief. Maar soms, als ik om negen uur ’s avonds met Daan op schoot zit omdat hij wéér niet kan slapen, en ik weet dat Elin op de bank een serie kijkt terwijl haar dochters al uren dromen, dan knaagt het aan me. Het is niet eerlijk. Het opvoeden van mijn kinderen is een stuk pittiger, vermoeiender en uitdagender. En daar kan Elin niks aan doen, maar ik soms ook niet aan mijn jaloezie.”
Lees ook: uit je vriendengroep gezet worden omdat je moeder wordt? Je gelooft het bijna niet, maar het overkwam Jill.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Aicha (32) is moeder van twee kinderen en getrouwd met Zakaria. Al negen jaar is ze hecht bevriend met Sharona, ondanks hun totaal verschillende achtergronden. Maar tijdens een kinderfeestje gebeurde er iets wat alles veranderde.
De opmerking: “Wat ben jij volwassen voor je leeftijd”, klinkt als een onschuldig compliment, bedoeld om een kind te prijzen voor zijn gedrag, verantwoordelijkheidsgevoel of empathie. Maar volgens deze therapeuten kun je die zin beter niet meer zeggen tegen je kind.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Marijke van groep 4 die ineens een bekende moeder voor haar had zitten.
Het huisdier van je kind, hun oogappel, hun grootste liefde. En dan gaat ‘ie dood. Shit happens, maar of je kind hier ooit nog overheen komt, is de vraag.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
