Beeld: Ana Bregantin
Caroline is samen met haar vriend Thijs, ouders van één kind en voelt zich compleet. Ze wil dus geen tweede kind. Maar dat hardop durven zeggen, bleek moeilijker dan ze dacht.
Caroline: “Het duurde even voordat ik het hardop durfde te zeggen. Niet omdat ik het niet zeker wist, maar omdat ik wist wat erna zou komen: het onbegrip. De opmerkingen. De blikken. Alsof ik faalde als moeder omdat ik niet wil proberen het ‘plaatje compleet’ te maken.
Ons zoontje is nu vijf. Een heerlijk, gevoelig kind met eindeloze vragen en een grote behoefte aan nabijheid. En ik ben een trotse, maar vaak overprikkelde moeder. Eentje die haar energie zorgvuldig moet verdelen om overeind te blijven. Het eerste jaar na zijn geboorte was intens. Ik vond het moederschap mooi, maar ook zwaar. Geen roze wolk, eerder een grijze mist met lichtpuntjes.
Toch bleef de vraag komen, steeds weer: ‘Wanneer komt de tweede?’ Alsof het bij één kind houden niet echt telt. Alsof ik egoïstisch ben, lui of mijn kind tekortdoe. Terwijl ik juist zo bewust voor hem kies. Hij verdient een moeder die er kan zijn: mentaal, fysiek en emotioneel. En ik weet van mezelf: als ik opnieuw door die babytijd moet, dan raak ik mezelf kwijt. En dat wil ik hem niet aandoen.
Soms twijfel ik. Niet omdat ik het echt wil, maar omdat ik bang ben voor spijt. Spijt dat ik hem geen broer of zus geef. Spijt dat ik iets mis wat anderen als het grootste geluk omschrijven. Maar dan zie ik hem lachen, met vriendjes spelen en zichzelf leren vermaken. Hij mist niets. En ik voel: dit klopt voor ons.
Het is soms een eenzaam pad, dit bewust bij-één-kind-blijven. Vriendinnen praten over duo-kinderwagens, babykleertjes voor de tweede keer kopen en langer zwangerschapsverlof dan de eerste keer. Ik luister en glimlach, maar ik voel geen verlangen. Alleen een soort schuldgevoel dat ik niet meedoe. Tot ik laatst voor het eerst tegen een vriendin zei: ‘We blijven bij één. Dat is genoeg voor ons.’ En ze antwoordde alleen maar: ‘Mooi.’
Ik wens dat elke moeder zich dat mag realiseren: dat ‘meer’ niet altijd beter is. Dat kiezen voor jezelf óók kiezen voor je kind kan zijn. En dat moederschap niet zit in het aantal kinderen, maar in de liefde die je geeft. Dat is voor iedereen anders. En voor ons is één precies goed.”
Actrice Anouk Maas heeft bewust gekozen voor het alleenstaand moederschap. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Het dochtertje van Famke had zo’n zin in het kinderfeestje op het strand van een van haar beste vriendinnetjes, maar het liep uit op veel pijn en verdriet. Het meisje bleek namelijk niet ingesmeerd te zijn en kwam vuurrood thuis. Ze was mega verbrand.
Aan het einde van het schooljaar geven ouders graag een cadeautje aan de juf of meester. Deze juffencadeaus ontvangen ze liever nooit meer.
In de nieuwste aflevering van Het Waren Twee Fantastische Dagen op SBS6 doet Jaimie Vaes een boekje open. Ze vertelt openhartig over haar gewelddadige relatie met rapper Lil Kleine, aka Jorik.
Ze spelen samen, twee meisjes van een jaar of zeven. Boven op de kinderkamer, urenlang zoet met knuffels, tekenspullen en fantasieën. Het lijkt een droom van een speelafspraak. Tot de avond valt en boven tafel komt wat ze daar echt deden.
Ruzie met je moeder: sommigen moeten er niet aan denken, voor anderen is het al jaren hun realiteit. Natasja en haar moeder kregen ruzie en sindsdien heeft haar moeder haar dochter niet eens kunnen zien opgroeien.
In Spanje hebben kinderen maar liefst drie maanden zomervakantie. In Nederland is dat maar (“maar?”) zes weken. Is het tijd om in Nederland de zomervakantie ook te verlengen? We vroegen het jullie.
