Beeld: Getty Images
Kort geleden deelde Fabiënne (29) haar dilemma . Ze zit met de handen in het haar, want als haar tweejarige zoon van de opvang kwam, werd er over hem geklaagd.
Haar zoontje gaat al 1,5 jaar twee dagen per week naar de opvang en zit momenteel in de babygroep, ondanks dat hij qua leeftijd al in de groep 1,5 – 4 jaar oud hoort te zitten. Een groep hoger is niet mogelijk, want daar is de komende maanden nog geen plek beschikbaar. Dit is al die tijd goed gegaan, maar steeds vaker komen er klachten binnen.
Qua leeftijd zit haar zoontje duidelijk niet op zijn plek en Fabiënne ziet het als de taak van de opvang om dit op te lossen, terwijl de opvang juist naar Fabiënne wijst. Via Facebook deelden jullie adviezen:
Veel lezers denken dat haar zoon zich vooral heel erg verveelt: ”Die jongen verveelt zich en moet nodig door naar de andere groep! Het probleem ligt puur aan zijn leeftijd en een kind van anderhalf is van nature niet agressief! Hooguit onbehouwen en onbenullig!”
Saartje geeft aan dat ze haar zoon beter op een andere manier kan corrigeren: ”Een kind van twee ‘s avonds aanspreken over iets wat overdag gebeurd is, helpt niet. Ze moeten hem daar aanspreken op het moment dat het gedrag zich stelt. En ergens is zijn gedrag misschien wel te verklaren doordat hij nog steeds in de babygroep zit, hij verveelt zich waarschijnlijk. Hopelijk kan hij snel door naar de volgende groep.”
Volgens Eline heeft haar zoontje behoefte aan positieve aandacht: ”Is het mogelijk dat hij als oudste in de babygroep enkel aandacht krijgt wanneer hij zich slecht gedraagt? Ik zou beginnen met het slechte gedrag thuis beter te corrigeren en een plek zoeken waar hij meer uitgedaagd wordt en meer positieve aandacht kan krijgen. Wellicht geeft deze opvang bij het doorschuiven voorrang aan kinderen die voltijds komen en blijft hij daarom in de babygroep zitten?”
Marion ziet tijd doorbrengen in beide groep als de beste optie: ”Als er geen plek is op de andere groep, kan je vragen of hij daar wel af en toe een uurtje of zo mag spelen. Dan krijgen de de leidsters geen problemen met de kind-aantallen/ratio volgens de richtlijnen en heeft jouw zoontje toch zijn uitdaging/plezier elke keer.”
Tamara zou ervoor kiezen om in gesprek te gaan met de opvang: ”Kun je als ouder niet in gesprek met de opvang locatie over hoe lang de wachtlijst is op de peutergroep en of hij op bepaalde dagdelen toch niet naar de peutergroep kan? Ook zou je aan kunnen kaarten dat hij andere activiteiten krijgt aangeboden die bij zijn leeftijd passen en ervoor zorgen dat hij zich niet verveelt of in ieder geval minder verveelt. Ook zouden ze hem om hulp kunnen vragen om samen een fles te geven of een speentje te gaan pakken en deze samen geven etc. Zo betrek je hem bij het positieve deel naar baby’s toe en ziet hij het goede voorbeeld.”
Mariska heeft dit gedrag vaker voorbij zien komen: ”Ik werk zelf in de kinderopvang en mijn kind zat gewoon op een peutergroep naar zijn leeftijd, ook met dit gedrag. Heb hem van deze opvang gehaald en beter kon niet. Hij heeft daar veel meer uitdaging en word niet als probleem kind gezien en behandeld.
Een kind toont gedrag niet uit het niks en zonder reden. Er is altijd iets wat volwassenen kunnen doen om een kind te helpen, ook al kan dit een zoektocht zijn. Het enige wat mijn zoontje nodig had, was duidelijkheid en meer uitdaging en zich begrepen voelen. Maar in plaats daarvan werd hij anders behandeld, buiten de groep gehouden vanwege onveilige situaties wat alleen maar voor meer frustratie heeft gezorgd. A.u.b. haal je kind daar weg en zoek een opvang waar jouw kind wel tot zijn recht komt. Dat verdient elk kindje!”
Sanne adviseert om voor een gastouder te gaan: ”Gastouder zoeken. Kleinschalige opvang.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
