Beeld: Marco Kolanus
Tegenwoordig vind ik het heerlijk om aan het werk te zijn. Maar voordat ik na mijn zwangerschap weer moest beginnen, schoten er duizenden doemscenario’s door mijn hoofd.
Een kleine greep:
- Zo fijn, weer aan het werk. Even en paar uur zonder poepluiers, spuugdoekjes en babykwijl.
- Ik kan niet wachten…
- Kijk zelfs uit naar het moment dat ik in alle rust naar de koffieautomaat kan lopen. Nu pas besef ik dat ik die route al die tijd heb ondergewaardeerd…
- En het hoogtepunt van de dag: moeten blázen om mijn koffie drinkbaar te krijgen…
- Heb ik voor mijn gevoel al eeuwen niet hoeven doen. (Al gaat een lauwe ochtendkop er na drie uur nachtrust evengoed in, daar niet van…)
- Ook lekker: dat ik in plaats van die ‘makkelijke’ broek en slobbertrui eindelijk weer iets fatsoenlijks aan kan. Voor melkvlekken hoef ik immers niet bang te zijn.
- Wat zei je? Geen vlekken? Ik bestel gewoon op de valreep wat nieuwe outfits!
- En hup, een extra laag make-up op, want dat moet ik toch niet hebben: dat collega’s na mijn eerste werkdag tegen elkaar fluisteren dat ik er ‘ietwat uitgeleefd uitzag’….
- Nee hoor, ik heb alles onder controle. Dat ‘werkende moeder’-zijn is helemaal mijn ding.
- Oppas geregeld, out-of-office uitgeknald: er kan niets meer misgaan.
- Al lijkt Mack het toch wel te voelen, dat ik ‘m een paar uur achterlaat: hij slaapt al dagen onrustig. En als ik even naar de keuken loop nadat ik over z’n box heb gehangen, zet-ie het gelijk op een krijsen.
- Alsof hij nu al last heeft van verlatingsangst…
- Zou dat al kunnen met vier maanden?
- Even Googelen.
- Ja dus.
- Man, dat moment vergeet hij natuurlijk nooit. Dat ík, z’n moeder notabene, hem van de één op andere dag achterliet bij een vreemde.
- Nou ja, vreemde… Het is dan wel z’n oma, maar ik bedoel: mij ziet hij de hele dag door, haar hooguit twee keer per week.
- En wat nu als zij ‘m niet stil krijgt als-ie verdrietig is?
- Of in blinde paniek een schep te veel door z’n voeding doet en hij vervolgens de hele middag met kramp zit?
- Oh. En weet ze trouwens wel hoe je die draagdoek goed omknoopt? Anders slaapt-ie echt niet…
- Misschien moet ik wel gewoon fulltime huismoeder zijn. Heb ik van al dat gedoe geen last en kan ik Mack gewoon zélf troosten mocht dat nodig zijn.
- Maar zo’n fijne baan als deze kom ik natuurlijk nooit meer tegen.
- En ook die rekeningen betalen zichzelf niet…
- Nee. Slecht idee.
- Weet je? Ik vraag m’n vriend of-ie Mack naar bed brengt vanavond.
- Duik ik in een warm bad, zet een serie op en denk even aan helemaal niets - kijk ik vast weer helemaal anders tegen de wereld aan morgen…
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels bijna vijf maanden oud.
Ook interessant