Blogger Ashleigh Wilkening is met haar drie kinderen de gelukkigste moeder ooit. En toch voelt ze zich weleens schuldig, want waarom wilde ze er na twee kinderen nóg een kind bij?
‘Na mijn eerste bevalling had ik de luxe om al mijn tijd en energie in één kind te steken’, schrijft ze. ‘Maar nu ik drie kinderen heb, kan dat niet meer: er is altijd iemand die mij nodig heeft en als er op hetzelfde moment twee kinderen wanhopig om mijn aandacht vragen, krijg ik het gevoel dat ik faal. Ik heb maar twee handen en het is onmogelijk om overal te zijn.’
Ashleigh voelt zich schuldig als ze haar jongste verzorgt en haar oudste vraagt of ze met hem komt spelen. Of als ze haar oudste helpt met zijn huiswerk en de middelste roept of ze mee kan bouwen aan een fort. ‘En wat ik het ergste vind? Als mijn zoon vraagt of ik hem wil dragen, maar ik mijn handen vol heb met iets of iemand anders.’
Lees verder onder de advertentie
‘Gezegend’
Elke dag voelt als een intensieve jongleeract. Ashleigh hoopt dat dit minder wordt naarmate haar kinderen ouder, minder veeleisender en onafhankelijker worden. ‘Tot die tijd zullen mijn man en ik alles doen wat in onze macht ligt. En wanneer mijn zoon vertelt hoeveel hij van z’n zusje houdt, of zegt dat-ie z’n broer mist op school, word ik eraan herinnert dat we het zo slecht nog niet doen. Zodra ik mijn kinderen samen zie spelen, verdwijnt dat schuldgevoel direct. Want wat zijn we eigenlijk gezegend dat we elkaar hebben.’
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.