‘Andermans kinderen corrigeer je niet’: zó denken jullie daarover

Justine Wouterson

13 oktober, 2021 - 05:12

Leestijd: 4 minuten

Als jij zoiets ziet gebeuren en de ouders van het desbetreffende kind laten het afweten, vind jij dan dat je dat kind mag corrigeren? Wij vroegen naar jullie mening middels een stelling op Facebook en Instagram.

‘Andermans kind corrigeer je niet’

Een kleine greep uit jullie antwoorden:

• Ramona: ‘It takes a village to raise a child. Iedere ouder heeft eigen regels. Maar als mijn kinderen bij jou zijn of buitenspelen en jij ziet dat ze iets doen wat echt niet acceptabel is, dan vind ik het niet meer dan normaal dat jij ze op hun gedrag aanspreekt als dat op een normale manier gaat. Andersom doe ik dat ook. Met vrienden en familie springen we ook bij als dat nodig is.’
• Delia: ‘Nee, absoluut niet bij mijn kind!’
• Merlijn: ‘Helemaal mee eens. Je ziet aan de buitenkant namelijk niet waarom een kindje iets (zo) doet. Genoeg vervelende ervaringen meegemaakt, omdat mijn zoon een onzichtbare handicap heeft. Soms hebben we weleens gedacht: miste hij maar een arm of been, of zag hij er anders uit. Dan was de wereld vast een stukje begripvoller geweest. #klassiekautisme #verstandelijkebeperking’
• Manita: ‘Als andermans kinderen mijn huis afbreken en de eigen ouders grijpen niet in, dan corrigeer ik ze zeker. Ga lekker de zooi afbreken thuis, maar niet bij mij. En als ouders dan boos worden omdat ik hun kind corrigeer, zeg ik gewoon: iemand moet het doen, want jullie doen het niet. Ik hoop ook dat als iemand op mijn zoontje past en hij is vervelend, hij ook gecorrigeerd word.’
• Leonie: ‘Dat hangt er vanaf. Als ze bij mij thuis spelen en ze misdragen zich, dan mag ik daar best wat van zeggen toch? En het is net hoe je het brengt. Een kind corrigeren kan ook op een vriendelijke manier. Ik heb een keer meegemaakt dat er iemand tegen mijn kind van toen 3 stond te tetteren en schelden, dat ging me te ver. Of ouders die je kind corrigeren waar je naast staat en nog voordat je er zelf de kans voor krijgt. Dat vind ik ook not done. Kan ik prima zelf.’
• Marjan: ‘Laatst liepen er kindjes voor mij die hun bekertje op de grond gooiden. Ik heb het bekertje opgepakt en ben naar hen toegelopen en ik zei, kijk je bent wat kwijt geraakt ? Ze keken me vol verbazing aan.’

Lees ook
‘Een kind moet eten wat de pot schaft’: dít vinden jullie >

• Chantal: ‘Niet als ik erbij ben. Dat kan ik zelf wel mocht ik het nodig vinden.’
• Stephanie: ‘Jawel hoor! Laatst duwde een jongetje van een jaar of 7 mijn zoontje van 3 opzij in de dierentuin, zodat hij naar de apen kon kijken. Echt wel dat ik daar wat van zeg.’
• Rafi: ‘Als jouw kind mijn kind constant zit te irriteren, of ik krijg steeds een brutale mond van jouw kind, dan zeker krijgt-ie het te horen. Maar jij ook.’
• Esmay: ‘Ik mag toch hopen dat mijn kinderen aangesproken worden op ongewenst gedrag. Zeker wanneer ik niet in de buurt ben. Ik doe dat ook bij andermans kinderen. Ook wanneer ouders wel in de buurt zijn, maar niks merken of zelf niets ondernemen. Het is (ook met je eigen kinderen) de toon die de muziek maakt.’
• Steph: ‘Kinderen bij mij thuis zonder ouders: ECHT WEL! Met ouders en die zelf niet ingrijpen: ECHT WEL! Mijn kinderen bij anderen: DOEN! Bij anderen: als je eerder bent dan mij omdat ik het niet zie: DOEN! Jouw huis, jouw regels!’

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >