Beeld: Getty
Nederlandse kinderen zijn het gelukkigst, kopte Unicef een tijd geleden. De Canadese Colleen Geske weet waarom: Nederlandse moeders zijn namelijk óók het gelukkigst ter wereld.
Wat doen we dan dat ons zo gelukkig maakt? Nou, wijzelf niet zoveel. Het zijn vooral de mogelijkheden die het Nederlandse ‘systeem’ biedt, die ons geluk brengen. In haar nieuwste boek Stuff Dutch Moms Like deelt Colleen – die al twaalf jaar in Nederland woont – haar ervaringen op het gebied van ‘expat-ouderschap’ en legt ze uit waarom Nederlandse vrouwen het moederschap veel beter onder de knie hebben dan moeders in Amerika en Canada. Haar stellingen worden ondersteund door onderzoek en persoonlijke verhalen en anekdotes van Nederlandse, Amerikaanse en Canadese moeders.
In Nederland werken de meeste parttimers van Europa. Groot pluspunt, zegt Colleen, want als vrouw hoef je meestal niet te kiezen tussen werk en het moederschap. Colleen: “In Canada heb je weliswaar een jaar zwangerschapsverlof, maar je moet daarna óf fulltime aan de bak óf je wordt thuisblijfmoeder. In Amerika bestaat de mogelijkheid van parttime werken ook niet. Er is geen middenweg. Nederland is daarmee best wel een uitzondering, helemaal als je kijkt naar de mogelijkheid van ouderschapsverlof. Ik geloof er dan ook heilig in dat Nederlandse moeders gelukkiger zijn doordat ze de keuze hebben hun werk en het moederschap te combineren.”
Rust, reinheid en regelmaat. Gouden combi, vindt Colleen. “Ik moet altijd lachen als de straten om zes uur ’s avonds leeg zijn omdat iedereen aan tafel zit. Maar zo’n vast schema zorgt wel voor routine en neemt een hoop stress weg. Uit onderzoek blijkt ook dat kinderen daardoor makkelijker in slaap vallen, terwijl Amerikaanse en Canadese ouders daar meer moeite mee hebben. En zeg nou zelf: een goeie pot slaap zorgt ervoor dat je beter in je vel zit.”
Ook steeds meer vaders werken parttime en zijn meer betrokken bij de opvoeding. Colleen: “Hoef ik weinig aan toe te voegen: als moeder word je vanzelf blijer als je partner geen zestig uur per week werkt.”
Natuurlijk willen we onze bloedjes beschermen, maar in Amerika en Canada slaan ze daar wel een beetje in door. Helikopterouders, noemt Colleen ze. “Ouders verliezen hun kind geen moment uit het oog. Neem nou de speeltuin: moeders hangen zo ongeveer samen met hun kind in het klimrek. In Nederland zie je geen enkele ouder die zich door een te krap speelhuisje wurmt en kinderen kunnen gewoon op straat spelen zonder dat je er steeds bij hoeft te zijn. Zij blij en jij ook, want je hoeft je niet steeds zorgen te maken en houdt meer tijd voor jezelf over. En dan worden je kinderen er ook nog eens lekker zelfstandig door.”
We worden soms knettergek als we onze kinderen voor de zoveelste keer naar zwemles moeten rijden, maar geloof Colleen: dat is nog niets. “Neem nou Amerika: daar heb je heuse taxi-moms. Kinderen daar hebben zóveel naschoolse activiteiten – van hockey en tennis tot aan Chinese les – dat ouders hele avonden in de auto doorbrengen. En dat iedere dag van de week. Ik merk dat kinderen hier veel meer kind mogen zijn. Eén naschoolse activiteit is genoeg en een middag voetballen op straat is ook prima. Dat zorgt er zeker voor dat je wat relaxter door het leven gaat.”
Beeld: Rudi Wells
Colleen Geske kwam in 2004 naar Nederland en startte haar eigen blog Stuff Dutch People Like. Inmiddels heeft ze meer dan 430.000 volgers op Facebook en is ze vier boeken verder.
Tijdelijke aanbieding: Neem nu een abonnement op Kek Mama en krijg een gratis tas naar keuze >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
