Beeld: Canva
Een moeder die bevalt van het kindje van een ándere vrouw, zonder het te weten. Klinkt als een Netflix-drama, maar dit gebeurde echt in een IVF-kliniek in Brisbane. Een embryo-wissel. Per ongeluk.
Volgens de kliniek ging het om een menselijke fout, ondanks een reeks veiligheidsstappen. Oeps is in dit geval een understatement – want de impact op álle betrokkenen is enorm. Ook in Amerika is dit al meerdere keren gebeurd. Logisch dus dat veel mensen zich afvragen: hoe vaak gaat dit fout? En kan het worden voorkomen?
Steeds meer mensen krijgen later kinderen en hebben daar hulp bij nodig. IVF en ICSI zijn bekende behandelmethoden waarbij eicellen en zaadcellen in het lab worden samengebracht. Ook singles, lesbische stellen en vrouwen die hun eicellen willen invriezen, maken steeds vaker gebruik van deze technieken. In 2022 vonden er in Australië meer dan 100.000 vruchtbaarheidsbehandelingen plaats. Dat is ruim 25 procent meer dan in 2017. En als iets groeit, groeit ook de kans op fouten.
In Australië is de IVF-wereld streng gereguleerd, zo valt te lezen in het artikel van The Conversation. Klinieken moeten een licentie hebben en zich houden aan protocollen voor identificatie, opslag en verslaglegging. Alles moet worden geregistreerd – van zaadcellen tot embryo’s.
Toch ging het mis. En dit roept de vraag op: hoe veilig is een IVF-lab eigenlijk, als zelfs met al die regels een embryo in de verkeerde moeder terechtkomt?
Er zijn geen wereldwijde cijfers over IVF-fouten. We horen er alleen over als het groot genoeg is om het nieuws te halen. Zoals:
En ja, er zijn rechtszaken geweest. Zoals de moeder in de VS die na de geboorte van een donker kindje ontdekte dat er een embryo-wissel was gebeurd. Uiteindelijk gaf ze het jongetje op, bang voor een juridische strijd met de biologische ouders, die ze niet kon winnen. Heftig voor alle betrokkenen. In de VS is rapporteren niet verplicht. Dus hoeveel fouten er écht zijn? Niemand die het weet.
In theorie: ja. In de praktijk? Het blijft mensenwerk. En mensen maken fouten. Een goed onderzoek moet uitwijzen: was er genoeg personeel? Was er voldoende training? Was het protocol te ingewikkeld of juist te los? Sommigen pleiten ervoor om – net als in het VK – de fouten en lessen openbaar te maken in een jaarlijks rapport. Niet om te wijzen, maar om vertrouwen terug te winnen.
Want als het om IVF gaat, wil je geen twijfel. Geen foutje. Geen “oeps”. Alleen zekerheid. En als het dan tóch misgaat? Dan moet je tenminste weten dat alles eraan is gedaan om het te voorkomen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
