Beeld: Canva
Een moeder die bevalt van het kindje van een ándere vrouw, zonder het te weten. Klinkt als een Netflix-drama, maar dit gebeurde echt in een IVF-kliniek in Brisbane. Een embryo-wissel. Per ongeluk.
Volgens de kliniek ging het om een menselijke fout, ondanks een reeks veiligheidsstappen. Oeps is in dit geval een understatement – want de impact op álle betrokkenen is enorm. Ook in Amerika is dit al meerdere keren gebeurd. Logisch dus dat veel mensen zich afvragen: hoe vaak gaat dit fout? En kan het worden voorkomen?
Steeds meer mensen krijgen later kinderen en hebben daar hulp bij nodig. IVF en ICSI zijn bekende behandelmethoden waarbij eicellen en zaadcellen in het lab worden samengebracht. Ook singles, lesbische stellen en vrouwen die hun eicellen willen invriezen, maken steeds vaker gebruik van deze technieken. In 2022 vonden er in Australië meer dan 100.000 vruchtbaarheidsbehandelingen plaats. Dat is ruim 25 procent meer dan in 2017. En als iets groeit, groeit ook de kans op fouten.
In Australië is de IVF-wereld streng gereguleerd, zo valt te lezen in het artikel van The Conversation. Klinieken moeten een licentie hebben en zich houden aan protocollen voor identificatie, opslag en verslaglegging. Alles moet worden geregistreerd – van zaadcellen tot embryo’s.
Toch ging het mis. En dit roept de vraag op: hoe veilig is een IVF-lab eigenlijk, als zelfs met al die regels een embryo in de verkeerde moeder terechtkomt?
Er zijn geen wereldwijde cijfers over IVF-fouten. We horen er alleen over als het groot genoeg is om het nieuws te halen. Zoals:
En ja, er zijn rechtszaken geweest. Zoals de moeder in de VS die na de geboorte van een donker kindje ontdekte dat er een embryo-wissel was gebeurd. Uiteindelijk gaf ze het jongetje op, bang voor een juridische strijd met de biologische ouders, die ze niet kon winnen. Heftig voor alle betrokkenen. In de VS is rapporteren niet verplicht. Dus hoeveel fouten er écht zijn? Niemand die het weet.
In theorie: ja. In de praktijk? Het blijft mensenwerk. En mensen maken fouten. Een goed onderzoek moet uitwijzen: was er genoeg personeel? Was er voldoende training? Was het protocol te ingewikkeld of juist te los? Sommigen pleiten ervoor om – net als in het VK – de fouten en lessen openbaar te maken in een jaarlijks rapport. Niet om te wijzen, maar om vertrouwen terug te winnen.
Want als het om IVF gaat, wil je geen twijfel. Geen foutje. Geen “oeps”. Alleen zekerheid. En als het dan tóch misgaat? Dan moet je tenminste weten dat alles eraan is gedaan om het te voorkomen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
We hebben allemaal onze charme. Maar sommige moeders lijken geboren om dingen uit hun handen te laten vallen, koffie over schoolpapieren te morsen of met hun jas tussen de autodeur te blijven hangen. Astrologisch gezien? Helemaal logisch. Sommige sterrenbeelden zijn gewoon onhandig. En dat is precies wat ze zo leuk maakt!
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
Volgens de jeugd van nu is jouw naam misschien wel passé. Tenminste, als we TikTok-verpleegkundige Kelley Cole mogen geloven. Tijdens haar werk op een afdeling met pubers kreeg ze te horen dat haar naam – Kelly – een ‘oude vrouwennaam’ is. En nog meer namen horen daarbij. Ai.
