Beeld: Canva
Een moeder die bevalt van het kindje van een ándere vrouw, zonder het te weten. Klinkt als een Netflix-drama, maar dit gebeurde echt in een IVF-kliniek in Brisbane. Een embryo-wissel. Per ongeluk.
Volgens de kliniek ging het om een menselijke fout, ondanks een reeks veiligheidsstappen. Oeps is in dit geval een understatement – want de impact op álle betrokkenen is enorm. Ook in Amerika is dit al meerdere keren gebeurd. Logisch dus dat veel mensen zich afvragen: hoe vaak gaat dit fout? En kan het worden voorkomen?
Steeds meer mensen krijgen later kinderen en hebben daar hulp bij nodig. IVF en ICSI zijn bekende behandelmethoden waarbij eicellen en zaadcellen in het lab worden samengebracht. Ook singles, lesbische stellen en vrouwen die hun eicellen willen invriezen, maken steeds vaker gebruik van deze technieken. In 2022 vonden er in Australië meer dan 100.000 vruchtbaarheidsbehandelingen plaats. Dat is ruim 25 procent meer dan in 2017. En als iets groeit, groeit ook de kans op fouten.
In Australië is de IVF-wereld streng gereguleerd, zo valt te lezen in het artikel van The Conversation. Klinieken moeten een licentie hebben en zich houden aan protocollen voor identificatie, opslag en verslaglegging. Alles moet worden geregistreerd – van zaadcellen tot embryo’s.
Toch ging het mis. En dit roept de vraag op: hoe veilig is een IVF-lab eigenlijk, als zelfs met al die regels een embryo in de verkeerde moeder terechtkomt?
Er zijn geen wereldwijde cijfers over IVF-fouten. We horen er alleen over als het groot genoeg is om het nieuws te halen. Zoals:
En ja, er zijn rechtszaken geweest. Zoals de moeder in de VS die na de geboorte van een donker kindje ontdekte dat er een embryo-wissel was gebeurd. Uiteindelijk gaf ze het jongetje op, bang voor een juridische strijd met de biologische ouders, die ze niet kon winnen. Heftig voor alle betrokkenen. In de VS is rapporteren niet verplicht. Dus hoeveel fouten er écht zijn? Niemand die het weet.
In theorie: ja. In de praktijk? Het blijft mensenwerk. En mensen maken fouten. Een goed onderzoek moet uitwijzen: was er genoeg personeel? Was er voldoende training? Was het protocol te ingewikkeld of juist te los? Sommigen pleiten ervoor om – net als in het VK – de fouten en lessen openbaar te maken in een jaarlijks rapport. Niet om te wijzen, maar om vertrouwen terug te winnen.
Want als het om IVF gaat, wil je geen twijfel. Geen foutje. Geen “oeps”. Alleen zekerheid. En als het dan tóch misgaat? Dan moet je tenminste weten dat alles eraan is gedaan om het te voorkomen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
