Voelen deze warme uitspraken oncomfortabel? Dat komt door de (onbewuste) ‘giftige’ opvoeding van je ouders

Beeld: Canva

29 juli, 2025 - 18:00

Leestijd: 2 minuten

Als je bent opgegroeid in een toxische omgeving, kunnen simpele zinnen aanvoelen als emotionele mijnenvelden. Wat voor anderen normaal klinkt, kan voor jou beladen, spannend of zelfs verboden voelen. Waarom? Dat komt simpelweg omdat je nooit hebt geleerd dat jouw gevoelens, grenzen en behoeften er mochten zijn.

Lees verder onder de advertentie

Maar juist die zinnen kunnen (hoe confronterend ook) helpen in het proces van heling en zelfontwikkeling. Door ze hardop te durven zeggen, eerst misschien fluisterend, later voluit zet je een stap in de goede richting. Want wat je vroeger niet mocht voelen of zeggen, mag er nu wél zijn. We zetten 15 uitspraken op een rij die lastig kunnen zijn voor volwassenen die zichzelf opnieuw moeten leren vertrouwen.

Lees verder onder de advertentie

Helende zinnen

“Ik ben trots op mezelf” – Omdat je nooit hebt geleerd jezelf te waarderen.
“Sorry, maar dat wordt een duidelijke nee” – Grenzen stellen voelde vroeger gevaarlijk.
“Ik heb ruimte nodig” – Jouw behoeften werden genegeerd of afgestraft.
“Ik heb hulp nodig” – Hulp vragen voelde als zwakte, of werd simpelweg genegeerd.
“Ik verdien respect” – Je leerde dat respect alleen van kind naar ouder ging.
“Het spijt me” – Excuses werden gebruikt om je klein te houden, niet om echt iets goed te maken.
“Ik vergeef je” – Vergeven voelt alsof je het onrecht goedpraat.

Lees ook

Gezondheid

11 tekenen dat je kind écht gelukkig is, volgens psychologen

“Ik vertrouw je” – Vertrouwen voelt onveilig als het keer op keer is geschonden.
“Ik hou van je” – Liefde werd voorwaardelijk en verwarrend gepresenteerd.
“Het gaat niet goed met me” – Je moest altijd sterk zijn, emoties verbergen.
“Ik vergeef mezelf” – Schuld en schaamte werden je met de paplepel ingegoten.
“Ik ben het waard om gelukkig te zijn” – Je hebt nooit geleerd dat jouw geluk belangrijk is.
“Ik ben bang” – Kwetsbaarheid werd afgestraft, niet erkend.
“Ik moet iets met je bespreken” – Eerlijkheid leidde tot afwijzing of straf.
“Ik heb steun nodig” – Je leerde overleven, niet steunen of gesteund worden.

Gelukkig brokkelt het taboe rondom therapie steeds verder af. Hulp zoeken is niet raar meer. Ook kinderen krijgen steeds vaker professionele hulp. Maar wat vertellen kinderen dan eigenlijk over hun ouders als ze eenmaal in die behandelkamer zitten? Je leest het hier.