Het klopt van geen kant en toch werkt het: mensen die niets gemeen hebben, maar al jaren een prima relatie hebben. ““Ik respecteer zijn cultuur en andersom is dat ook zo.”
Lees verder onder de advertentie
Er gaapt een cultuurkloof tussen de Hollandse Linda (30) en de Hindoestaans-Surinaamse Sanjay (43). En daarin is na elf jaar huwelijk weinig veranderd.
Linda: “Sanjay wil dat Shanti (9) en Krisna (4) ’s ochtends en ’s avonds douchen, ik vind dat niet goed voor hun huid. Hij heeft ouderwetse denkbeelden, bijvoorbeeld: ‘de vrouw kookt en serveert het eten, de man verdient de kost’.
Zeggenschap
Zijn familie vraagt zich voortdurend af of ik de kinderen wel genoeg eten geef. In hun cultuur moeten kinderen er goedgevuld uitzien. Dat bewijst dat je goed voor ze zorgt. Ik hoef geen mollige kinderen, ik hecht meer waarde aan gezond eten. Waar ik ook aan moest wennen: de ongeschreven regel dat je kind van de hele familie is. Dat ontdekte ik pas toen onze oudste was geboren en de hele familie zeggenschap verwachtte.
Lees verder onder de advertentie
Als ze bijvoorbeeld langskwamen als Shanti sliep, werd er verwacht dat ik hem wakker maakte. Het is hoogst onbeleefd de familie niet te laten knuffelen met de baby. Als ik zei te hechten aan rust en regelmaat, overstemden ze mij gewoon. Dan pakten ze Shanti zelf op of praatten ze zo luid dat hij sowieso wakker werd.”
Linda ervaart de inmenging van haar schoonfamilie als storend, maar zegt er niet veel van. “Ik respecteer hun cultuur. Andersom hebben zij ook respect voor mijn achtergrond. ‘Linda is anders’, zeggen ze lachend. Mijn schoonmoeder is een van de liefste vrouwen die ik ken.
Ze is begripvol en staat open voor andere ideeën. En uiteindelijk is Sanjay toch mijn kant opgekomen. Hij kiest steeds vaker voor mijn aanpak en gaat soms tegen de wens van zijn familie in. Ik ben nu hoogzwanger van de derde en straks houden we het kraambezoek twee weken buiten de deur.”
Dit verhaal is onderdeel van een interviewserie in het Kek Mama Liefdesboek 2018.
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.