‘Papa vliegt, woont in Taiwan en is een week per maand thuis’
Het kan raar lopen in het leven. Dan heb je samen kinderen, maar kun je niet bij elkaar wonen. “In het weekend zijn we heel even een gewoon gezin.”
Ellen (34) is getrouwd met Jeroen (38) en moeder van Lewis (6) en Miles (3).
“Papa vliegt, woont in Taiwan en is een week per maand thuis. Mama is er altijd. De kinderen weten niet beter. Ze zullen nooit huilen als Jeroen afscheid neemt. Het is fijn als hij er weer is – hij brengt de leukste cadeautjes mee – en ze bellen via Skype. Lewis heeft een eigen iPad en belt zelf naar papa, soms zonder dat ik dat in de gaten heb. Er is een tijdsverschil van zeven uur met Taiwan, maar Jeroen neemt altijd op, ook als hij ligt te slapen.
Tegen onze zin latten
Jeroen en ik latten tegen onze zin. Hij is piloot voor Eva Air, een Taiwanese luchtvaartmaatschappij. Toen we een relatie kregen, werkte hij nog als bagageman op Schiphol. Via studies heeft hij zich opgewerkt tot piloot. We hebben op Curaçao gewoond, daar vloog hij voor de lokale maatschappij. Na drie jaar had hij meer dan duizend vlieguren gemaakt en kon hij copiloot worden.
‘Ik miste even op de fiets springen’
Veel mensen denken dat het op Curaçao elke dag vakantie is, maar als je daar moet leven is het anders. Ik miste Nederland. Even op de fiets springen, wandelen met de kinderwagen, bij familie en vriendinnen langsgaan en simpelweg de kinderen buiten laten spelen. Dus toen we in aanmerking kwamen voor een huurwoning in Huissen, heb ik direct ja gezegd. Onze oudste was vier en de jongste een jaar toen we terugkeerden naar Nederland. Het was van meet af aan duidelijk dat ik in Nederland zou blijven, ook als Jeroen een baan in het buitenland zou krijgen. Ik piekerde er niet over nog een keer
te emigreren. Dan maar latten.
Na een jaar vond Jeroen eindelijk een baan als copiloot op een Boeing 777. Eva Air is een fijne maatschappij die meedenkt met gezinnen. Jeroen heeft een zogeheten commuter contract waardoor hij acht opeenvolgende dagen vrij heeft. Die dagen kunnen we zelf plannen; rondom sinterklaas, verjaardagen of tienminutengesprekken. In Taiwan woont hij kosteloos in een appartementencomplex met andere buitenlanders.
Lees ook ‘Doordeweeks is papa er altijd, ze hoeft hem dus niet vaak te missen’ >
Versnipperde dagen of hele week vrij
Taiwan klinkt ver, maar als hij voor een Nederlandse maatschappij zou vliegen, zou het niet veel beter zijn. Dan zijn de vrije dagen versnipperd en hij is nu een hele week thuis. Hij hoeft van mij niet veel aan het huishouden te doen. Ik vind het belangrijker dat hij er is voor de kinderen. Lekker met ze Playstationnen, fietsen of naar het Treinmuseum.
Nu we al twee jaar zo leven, merk ik dat het steeds makkelijker gaat. Een lamp draai ik zo in, vuilnisbakken sjouw ik zelf naar buiten. Soms is het ook echt weer wennen als hij thuiskomt. Ik ben van de strakke planning maar als Jeroen thuis is, staat er op maandagavond chips op tafel. En moet ik accepteren dat hij voetbal kijkt, net als ik aan mijn boek wil werken.
‘Het moeilijkst vind ik de eenzaamheid’
Het leven dat ik nu leid is best pittig. Het moeilijkst vind ik de eenzaamheid en de zorg die altijd op mijn schouders neerkomt. Op zaterdagochtend zit ik in het zwembad bij de oudste, terwijl ik ondertussen de jongste moet entertainen. Daarna doe ik in mijn eentje de weekendboodschappen. Een avond sporten is er niet bij en doordeweeks werk ik als docent inburgering. Ik had best graag nog een kind gewild, maar dat lijkt me niet verstandig in onze situatie.
Nou ja, er zijn natuurlijk ook voordelen. Als Jeroen naar New York gaat shopt hij de leukste kleren of schoenen voor me. We dutten niet in, daar krijgen we de kans niet voor. Onze relatie blijft spannend en leuk. En het allerleukste: hij is nooit chagrijnig. Ik heb een vent die zijn droom heeft waargemaakt.”
Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.