Beeld: 123RF
Lieve (31) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Na een heftige scheiding heeft ze de liefde opnieuw gevonden in Rogier, met wie ze een latrelatie heeft. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Het is maandagochtend, kwart voor negen, als ik mijn laptop openklap in de teamkamer op school. Ik open mijn mailbox en het eerste dat ik zie is het mailtje van mijn advocaat. ‘Beschikking’. Eindelijk, na 47 lange, hele lange dagen wachten, is de uitspraak van de rechter binnen.
Als ik de twee documenten open, zit mijn hart in mijn keel. Dit, wat hier op papier staat, is wel heel erg definitief. Vluchtig lees ik het document door maar begrijp weinig van de juridische taal. Ik probeer ondertussen mensen die mij lief zijn te bereiken om dit nieuws te delen maar er is niemand die de telefoon opneemt. Ik besluit het document af te drukken en ondertussen een kopje thee te pakken om een beetje te kalmeren.
Eenmaal uitgeprint wordt het een en ander duidelijk. Mijn eis, eens in de twee weken de kinderen op vrijdagmiddag uit school halen, is ingewilligd. Daarnaast zijn er opnieuw berekeningen gemaakt van inkomsten en zorgkortingen van ons beiden en krijgen de jongens iets meer alimentatie per maand. Ook de bezittingen zijn verdeeld op papier. De uitspraak is precies zoals ik had verwacht, maar nu het hier zo staat, valt er toch een last van mijn schouders. Geen rare dingen, geen rare eisen, geen rare omgangsregelingen. Heel erg ouderwets eens in de twee weken de kinderen een weekendje naar hun vader.
Lees ook
Column Lieve: ‘Ineens wil mijn aanstaande ex nog wat aanpassen in de omgangsregeling’ >
Als ik het een beetje heb laten bezinken, mail ik hoopvol mijn advocaat of ik dan nu echt eindelijk, na een jaar en drie maanden, gescheiden ben. Helaas moet ze me mededelen dat dat nog niet het geval is. Beide partijen hebben nu nog recht op een hoger beroep. Daar mag maar liefst drie maanden over worden nagedacht. Daarna wordt de echtscheiding pas echt aangevraagd. Tenzij wij eerder een document ondertekenen waarmee we ‘akkoord’ gaan met deze uitspraak. Een beetje teleurgesteld, bedenk ik dat het flesje cava, dat al weken klaarstaat in de koelkast, nog even dicht moet blijven.
Als ik op woensdagavond een appje krijg van mijn ex-man waar en hoe laat hij vrijdag de kinderen op moet halen, wellen er tranen in mijn ogen. De kinderen gaan al tijden slechts één nacht per twee weken naar hem toe en dit is, ondanks dat ik het heel graag wilde voor hen, moeilijk. Moeilijk omdat ik ze opnieuw moet loslaten. Moeilijk omdat ik ze stiekem niet wil en kan missen. Nog geen uur, nog geen dag, nog geen nacht, laat staan twee nachten.
Wat ben ik blij dat ik aanstaande vrijdag, ten tijden van het ophalen van de kinderen, gewoon voor de klas sta. Geen confronterende momenten vol tranen op schoolpleinen maar gewoon net als elke andere vrijdag. Het enige verschil zal zijn dat ik thuiskom in een leeg huis. Krijgt dat flesje cava toch nog een bestemming, ook al is de reden van opening helaas nu om mijn persoonlijke verdriet te verdrinken…
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Er zijn van die geboortekaartjes die je op de koelkast plakt omdat ze zó schattig zijn. Mooie naam, lief fotootje, zacht gedichtje erbij — je kent het wel. En soms ook niet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Iedereen kent wel een horrorverhaal over een schoonmoeder. Maar het kan ook andersom: Carla kreeg een schoondochter die haar niet mag.
Formule 1-coureur Max Verstappen heeft geen pitstop gemaakt op het circuit, maar in het ziekenhuis in Monaco. Daar werd hij afgelopen vrijdag, samen met zijn partner Kelly Piquet, trotse vader van dochter Lily. En hoewel de motoren van zijn bolide in Miami alweer ronken, staat zijn hoofd duidelijk nog bij de wieg.
Soms denk je alles perfect te hebben geregeld, totdat je een gigantische fout ontdekt als het al te laat is. Het overkwam Ilma met haar zorgvuldig voorbereide geboortekaartjes.
Nathalie (30) dacht dat haar leven instortte toen haar partner haar verliet tijdens haar zwangerschap. Maar juist doordat ze een alleenstaande moeder werd, vond ze zichzelf terug.
