Beeld: Canva
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
Lees hier deel I van het zinderende zomerverhaal.
Ik denk terug aan de periode vóór Leon. Aan de enorme passie die ik deelde met Rico. Rico die mijn hart brak. Hij wilde niks serieus. Ik wel. En toen ik daar na een paar jaar steeds vaker over begon, werd ik vrij bot gedumpt. Na Rico was Leon een verademing. Hij was aantrekkelijk en beschikbaar. En het belangrijkste: hij deelde mijn kinderwens. Dat het tussen de lakens niet zo klikte, deed ik af als onbelangrijk. We zouden onze draai in bed wel vinden, daar was ik van overtuigd. “Het is toch bizar, Mil, dat León vreemdging.
Híj.”
“Ja. Bizar. Maar je moet maar denken, schat: nu heeft Annabel dat blok ijs in bed. Zij liever dan jij.”
“Ja, écht.” Ik knik wild en voel ineens hoe aangeschoten ik ben.
“Mijn god, díe mán. Hoe kan je zo alleen maar met jezelf bezig zijn?” Ik maak een dierlijk grommend geluid. “Oh Mil, hoe hij neukte, als een konijn dat te veel coke heeft gesnoven. Zo haastig, zo liefdeloos.” Ik vertrek mijn gezicht in een grimas en maak snelle stootbewegingen.
Mila moet hard lachen. Ik doe mee. We hangen hikkend tegen elkaar aan, minutenlang.
“Weet je wat vreemd is…” vraag ik dan, als ik uitgelachen ben.
“Nou?”
“Als je verlaten wordt, is je ego zo gekrenkt dat je nauwelijks nog ruimte hebt om wat anders te voelen dan de afwijzing. Waarom was ik niet genoeg? Wat heeft zij wat ik niet heb? Die vragen staan in mijn hoofd op repeat. Ik voel me zo verdomd afgeserveerd. Ik focus me steeds op die Annabel. Maar zij doet er helemaal niet toe. In no-time loopt zij met hem tegen dezelfde dingen aan. Toch?”
“Tuurlijk. Dat kan niet anders”, antwoordt Mila stellig. Ik denk aan Rico. Aan hoe ik me voelde toen hij onze relatie verbrak. Dát was onvervalst liefdesverdriet. Ik miste hem fysiek; zijn geur, zijn handen en lippen. Leon heb ik nog geen seconde op die manier gemist, besef ik ineens. Ik mis puur het idee van ons gelukkige, harmonieuze gezinnetje. Maar Mila heeft gelijk. Dat geluk was een illusie. Een illusie waar ik bijna aan onderdoor ging.
Bij mijn ex brokkelde mijn zelfvertrouwen af. Ik maakte me klein, onzichtbaar.
De volgende dag word ik wakker en zie het zonlicht dat door de rolgordijnen piept. Het valt in stroken op mijn beddengoed van kraakhelder, wit linnen. Ik rek me langzaam uit en kijk dan hoe laat het is. Elf uur! Ik heb tien uur geslapen. Ik wil Instagram openen. Maar dan bedenk ik me. Ik haal diep adem en leg mijn telefoon weg. Nee. Niet vandaag. Mijn kinderen hebben het fijn, ze genieten, dat telt. Het is voor het eerst dat het me lukt om zo te denken. Ik spring uit bed. Van de drank van gister heb ik geen last. De donkere wolk die al maanden boven mijn hoofd hangt is ineens minder zwart. Dat doet je hart luchten en een nacht goed slapen met een mens.
“Goedemorgen Sammie!” roept Mila vanuit de buitenkeuken.
In haar bikini maakt ze ontbijt.
“Heb je lekker geslapen?”
“Ja, niet normaal lekker.”
“Nou, zie je. Het heeft ook voordelen, dat co-ouderschap.”
Mila knipoogt. Ik kijk haar gespeeld boos aan en grijns dan.
“Hier: koffie en een smoothie. Ik moet zo draaien op die villa-afterparty – je weet wel, van die klant waarover ik je vertelde. Jij gaat mee. We moeten over een uur weg.”
Villafeestjes beginnen op Ibiza vaak ’s middags. Sommige feestgangers hebben er al een hele nacht en ochtend opzitten: ze willen dóór, kunnen er geen genoeg van krijgen. Ik kijk naar het zwembad van Mila’s villa, het bedje lonkt. De hele dag een boek lezen. Heerlijk. Maar nee, ik ga Mila niet teleurstellen. Ik kan altijd eerder naar huis gaan. Ik pak de ijskoffie van mijn vriendin aan en neem gulzig een slok.
“Loop even mee, ik heb een leuke outfit voor je klaarliggen” Mila reikt me een glanzende donkergroene bodystocking aan, met een diep decolleté, en een doorzichtige rok, van zachte stof. Duur zeker.
Als ik de kleren aan heb klapt Mila enthousiast in haar handen.
“Je ziet er beeldschoon uit.” Tot mijn verbazing moet ik toegeven: ik zie er goed uit. Dat raakt me. Ik ben zo hard voor mezelf geweest, buitenproportioneel hard. Door Leons gebrek aan belangstelling brokkelde mijn zelfvertrouwen langzaam af, net zolang tot er niks meer van over was. Ik maakte me klein, onzichtbaar. Op een bepaald punt ben ik gaan geloven dat ik niet het bekijken waard ben. Onzin. Dat ben ik wél. Ik ben aantrekkelijk. Altijd geweest. “Shotje en dan gaan?” vraagt Mila, als we opgemaakt zijn.
Daar stem ik lachend mee in: net als vroeger. Rozig van de tequila zit ik naast Mila in haar open Jeep Wrangler. Op mijn neus prijkt een grote zonnebril. De wind waait door mijn haren. Ik zet het nummer op dat Mila een zomer lang grijsdraaide. We schreeuwen mee met de tekst:
“We are your friends
You’ll never be alone again
Oh, come on…”
Mila pakt mijn hand en knijpt er even in. En dan voel ik ineens heel sterk, voor het eerst sinds mijn leven als een kaartenhuis instortte: alles komt goed.
Man, Mila is weer in topvorm, denk ik even later op de afterparty. Oké, even een pauze. Ik stap de dj-booth uit, wring me tussen de gebruinde lijven door en ga dan op een rond bedje aan de infinity pool liggen. De villa is op een berg gebouwd en het uitzicht is waanzinnig. De eigenaar van dit huis moet wel zwemmen in het geld.
Naast me verschijnt meteen een ober die vraagt wat ik wil drinken. “Water, please.” Even geen alcohol.
Een koel briesje verfrist mijn hete huid. Ik kijk opzij. Hé, een stukje verderop ligt de jongen die gister naar me stond te kijken op het strand, die met het goddelijke lijf. Op het bijzet tafeltje naast hem staat zonnebrand, wat me eraan herinnert dat ik niet ben ingesmeerd. De jongen opent zijn ogen ineens en kijkt me aan. Ik voel me betrapt.
Lees morgen deel III van het zinderende zomerverhaal.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Wie herinnert zich boerin Janine niet uit Boer zoekt Vrouw 2021? Vanuit haar idyllische plekje in Limburg ging de schapenboerin op zoek naar de liefde. En jawel: die vond ze bij Sander uit Friesland. De twee moesten flink wat kilometers overbruggen en hun relatie kende ups en downs, maar opgeven? Ho maar. Inmiddels is hun […]
In Een huis vol draait het dit keer allemaal om de drie maanden oude Billie Jean. Terwijl haar oudere broers en zussen in een simpel badje belandden, krijgt de jongste telg een luxe behandeling: een dagje baby-spa. Inclusief bubbelbad en nekfloat.
Presentator Daphne Bunskoek (51) koos er bewust voor om geen kinderen te krijgen. In de GRAPES Podcast vertelt ze aan Bridget Maasland (50) waarom het leven in de perfecte gezinsbubbel haar niet gelukkig zou maken.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Als ouder doe je veel voor je kinderen. Je zit urenlang op een hard bankje in een speeltuin, omdat zij zevenhonderd keer van de glijbaan willen. Of je bezoekt een zogenoemd krijspaleis of een benauwd binnenzwembad, omdat zij daar zo gelukkig van worden.
