Beeld: Shutterstock
Ach ja, die goeie ouwe tijd. Toen we elkaar wellustig besprongen en om niks konden lachen. En nu is het jaren later en zijn we elkaar ongemerkt uit het oog verloren. “Hij kijkt sport, ik Netflix.”
Eveline (41): “Was Hugo maar een lul. Hadden we maar knallende bonje gehad met slaande deuren, scheldpartijen, gebroken servies. Dat had het makkelijker te verteren gemaakt dat we het niet hebben gered. Maar Hugo en ik hadden geen ruzie, nooit. Nu weet ik: omdat we daar niet eens meer de puf voor hadden. We gaven niet genoeg om elkaar om daar überhaupt energie in te steken.
We leefden compleet langs elkaar heen. Hij ging naar voetbal, ik liep bijna elke avond hard. Hij keek beneden Discovery Channel, ik in bed Netflix. Mijn problemen, kleine zorgen, ergernissen op het werk, maar ook de leuke, grappige dingen deelde ik met mijn vriendinnen. In de laatste twee jaar van onze relatie hebben Hugo en ik welgeteld twee keer seks gehad. En toen ik er eenmaal achter kwam dat we niets meer met elkaar deelden – de eyeopener kwam toen ik was vergeten hem te vertellen dat ik op een andere baan had gesolliciteerd, zo ver stond Hugo al van mij af – was het te laat om die breuk te lijmen.
We hebben nog wel pogingen gedaan hoor: een weekendje weg, lekkere etentjes, een filmavond. We hadden allebei de beste bedoelingen, we wilden ons gezin niet tussen onze vingers zien wegglippen. Maar die dates voelde vooral ontzettend ongemakkelijk. Er vielen steeds stiltes, en dan niet van het fijne, vertrouwde soort. Het was alsof we elkaar amper kenden. Wat bizar is, want we waren bijna tien jaar samen.
Ooit vond ik Hugo de meest sexy man ter wereld met z’n bruine krullen en brede grijns. Lag ik in een deuk om zijn Hans Teeuwen-imitaties. Legde hij lieve briefjes op de keukentafel als hij in alle vroegte naar z’n werk ging. Het leek allemaal een eeuwigheid geleden, uit een ander leven.
Lees ook
Scheiden of blijven? 5 Overdenkingen >
Nog steeds kan ik niet precies de vinger op de zere plek leggen. Uit elkaar gegroeid, dat klinkt zo cliché. Toch is dat precies wat er ongemerkt gebeurd is. Misschien begon het met elkaar geen gedag meer zoenen bij thuiskomst. Bij nooit meer écht vragen hoe het met de ander ging. Of heeft het drukke gezinsleven met drie dochters ons genekt. Al die wasjes, hockeytrainingen, kinderruzies, broodtrommels. Ik weet het niet.
Vorig jaar zijn we uit elkaar gegaan. Dat ging ook keurig, uiteraard. Bij ons geen ruzie over een bank, tv of boxspring. Hugo en ik praten nu meer dan toen we nog samen waren. We overleggen over schooluitjes, feestdagen en dat soort co-ouderschapkwesties. Het gevoel van falen blijft. We hadden hier alerter op moeten zijn, denk ik weleens. Meer in elkaar moeten investeren. Maar het loopt zoals het loopt. Nog zo’n cliché.”
Dit artikel is deel van een interviewserie en heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer relatieverhalen? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
December is al duur genoeg met cadeautjes en extravagante diners. Het laatste waar je je druk om wilt maken, is de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Mariët (34) zich af of het online verlanglijstje voor haar dochter eigenlijk wel zin heeft.
Sommige kinderen hebben een aangeboren talent voor drama en overdrijven. En volgens de sterren is dat geen toeval.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
