
De Juf: ‘Ik volgde het spoor van bloed en vond Isa in elkaar gedoken in een hoekje’
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Maartje van groep 1/2 die ineens bloed op de grond aantrof.
Je dacht dat je goed zat. Huisje, boompje, beebje. En toch zit je op een dag met een glas wijn in je hand op de bank te denken: waarom voelt het alsof ik dit allemaal alleen doe?
Welkom in de club van moeders die ineens beseffen dat ze de zogeheten “default parent” zijn – en er langzaam aan onderdoor gaan.
Het is de ouder die altijd alles weet. Wanneer de schoenen te klein zijn, waar het knuffelbeest ligt, of de gymtas ingepakt is en dat morgen die stomme luizencontrole weer is. En laat het in 78 procent van de gezinnen de moeder zijn die die rol op zich neemt. Niet bewust gekozen – gewoon zo gegroeid.
De default parent vraagt, hoopt, regelt, onthoudt en stort in stilte in. Je denkt dat je gewoon moe bent, tot je beseft: ik ben niet moe. Ik ben alleen. Zonder fysiek gescheiden te zijn, voelt het alsof je in je eentje ouder bent. En dat gevoel maakt meer kapot dan je lief is.
Steeds meer vrouwen gooien de handdoek in de ring. Niet omdat hun partner vreemdgaat, maar omdat hij simpelweg niets ziet van alles wat er gedaan moet worden. De overvolle wasmand. De verjaardagskalender. De boodschappen. Zijn eigen kinderen, zelfs, soms. En jij? Jij hebt geen ruimte meer in je hoofd om ook nog zíjn afspraken te managen.
Therapeuten zien het dagelijks. Vrouwen met een baan én een gezin én een huishouden die zichzelf verliezen. Chronische stress. Geen zin meer in seks, geen energie meer voor gesprekken, alleen nog maar checklists in hun hoofd.
En toch: steeds meer vrouwen durven de vinger op de zere plek te leggen. Ze durven te zeggen: ‘Zo wil ik niet verder’. Niet omdat ze niet meer van hun partner houden, maar omdat ze stoppen met ook zijn moeder te zijn en meer verwachten van hun partner.
De experts zijn het eens: er is een uitweg. Maar dan moet je durven los te laten. Niet alles opvangen. Niet alles gladstrijken. Laat een bal vallen. Laat je partner voelen dat jij niet zijn back-up bent, maar een gelijkwaardige partner. Vraag wat je nodig hebt. Niet vanuit woede, maar vanuit liefde. En dan: kijk of hij opstaat. Want het hoeft niet zo te zijn. Het mag ook anders. Je verdient een partner, geen extra kind.
Wat als jij en je beste vriendin tegelijkertijd klaar zijn met default parent zijn en scheiden van jullie partners? Dan begin je toch gewoon samen een huishouden? Shannon en Cheyanne doen het. Je leest het hier.
Bron: Scary Mommy
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!