Beeld: Shutterstock
Sinterklaas, het is de leukste tijd van het jaar. Als het niet eindigt in drama, tenminste.
Henriëtte (37), moeder van Birgit (5) en Timo (4):
“O, wat had-ie er zin in. Weken voor de intocht van Sinterklaas had Timo al het hele speelgoedboek van de speelgoedwinkel uitgeknipt en er verlanglijstjes van samengesteld. De nacht voor het sinterklaasfeest van mijn werk kon hij nauwelijks slapen. Timo – misselijk van de pepernoten en stijf van de spanning – mocht als eerste op schoot komen.
De sint had zijn eerste vraag nog niet gesteld, toen Timo van spanning zijn hele kostuum onder kotste. En toen moesten de kinderen van de rest van mijn collega’s nog. Snoetenpoetsers van aanwezige moeders en zakdoekjes boden uitkomst, maar die zurige tabberd kon direct door naar de stomerij. Ik weet nog niet of wij dit jaar opnieuw aanwezig zijn.”
Cheyenne (31), moeder van Lizzy (2).
“De huidtape onder de baard van Sinterklaas was niet van beste kwaliteit, ontdekte mijn dochter toen de goedheiligman langskwam in het winkelcentrum. Lizzy was net een jaar, en werd meteen door de pieten uit het publiek gevist om op schoot te komen.
De ingehuurde fotograaf drukte net af, toen Lizzy grijnzend ‘die!’ riep, en een flinke ruk gaf aan het witte haar. Met een pijnkreet en zijn baard op half zeven, duwde Sinterklaas haar gegeneerd terug in mijn armen. De foto hebben we nooit te zien gekregen.”
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
