Sinterklaas, het is de leukste tijd van het jaar. Als het niet eindigt in drama, tenminste.
‘Hij kotste over zijn tabberd’
Henriëtte (37), moeder van Birgit (5) en Timo (4): “O, wat had-ie er zin in. Weken voor de intocht van Sinterklaas had Timo al het hele speelgoedboek van de speelgoedwinkel uitgeknipt en er verlanglijstjes van samengesteld. De nacht voor het sinterklaasfeest van mijn werk kon hij nauwelijks slapen. Timo – misselijk van de pepernoten en stijf van de spanning - mocht als eerste op schoot komen. De sint had zijn eerste vraag nog niet gesteld, toen Timo van spanning zijn hele kostuum onder kotste. En toen moesten de kinderen van de rest van mijn collega’s nog. Snoetenpoetsers van aanwezige moeders en zakdoekjes boden uitkomst, maar die zurige tabberd kon direct door naar de stomerij. Ik weet nog niet of wij dit jaar opnieuw aanwezig zijn.”
‘Buurman, ik zie heus wel dat jij het bent’
Mijou (35), moeder van Caleb (6): “Al vanaf zijn vierde jaar heeft Caleb een uitgesproken voorkeur voor hippe kleding. Als de hele klas zwarte sneakers draagt, wil hij rode. Iedereen draagt gewatteerde jassen, dus hij wil wol. Hij was vierenhalf toen we met alle buren pakjesavond vierden. Een enorm feest, met een stuk of twintig kinderen van dezelfde leeftijd. Eén van de buurmannen wilde wel Sinterklaas zijn, en voor een zakcentje speelden een paar pubers uit de buurt de pieten. Onze Sint had amper een voet over de drempel gezet, toen Caleb keihard riep: ‘U bent Sinterklaas helemaal niet; jij bent Arno!’ Met gestrekte arm wees hij stellig naar de schoenen onder de rode mantel. Ik had het kunnen weten. De andere kinderen haalden onverschillig hun schouders op, nog niet toe aan de grote ontmaskering. Caleb hebben we maar verteld dat Sinterklaas het nu eenmaal niet redt zonder hulpsinten. Nadat hij zijn eerste cadeautje had opengemaakt, leek hij dat prima te kunnen accepteren.”
Lees ook:
‘Door mijn scheiding mis ik het sinterklaasfeest van mijn zoon’ >
‘Sint duwde mijn baby gegeneerd terug in mijn armen’
Cheyenne (31), moeder van Lizzy (2). “De huidtape onder de baard van Sinterklaas was niet van beste kwaliteit, ontdekte mijn dochter toen de goedheiligman langskwam in het winkelcentrum. Lizzy was net een jaar, en werd meteen door de pieten uit het publiek gevist om op schoot te komen. De ingehuurde fotograaf drukte net af, toen Lizzy grijnzend ‘die!’ riep, en een flinke ruk gaf aan het witte haar. Met een pijnkreet en zijn baard op half zeven, duwde Sinterklaas haar gegeneerd terug in mijn armen. De foto hebben we nooit te zien gekregen.”
Rent-a-Sint met een slok op
Manja (33), moeder van Halina (6) en Koerd (4): “Dat Sinterklaas wat wiebelig uit de taxi stapte, toen mijn zussen en ik hem hadden ingehuurd op 5 december, vonden we niet zo raar. Het is ook wat, zo’n lange, zware rok. Natuurlijk roken we het biertje wel, dat hij net klaarblijkelijk had gedronken. Maar hoeveel kun je verwachten van Rent-a-Sint, dat voor een groot deel draait op studenten? Toen onze jonge goedheiligman eenmaal zat, en onze zes kinderen verwachtingsvol bij hem op de bank kropen, werd het toch een beetje ongemakkelijk. Hij lustte wel een biertje, zei Sinterklaas, toen ik hem een drankje aanbood en hoopte dat-ie om een kopje thee zou vragen. Van de zes persoonlijke verhaaltjes die ik had toe gemaild voor in zijn Grote Boek, bleek hij er twee verloren. En toen hij de overige vier met een dubbele tong oplas, sprak mijn neefje met een piepstem: ‘Sinterklaas, waarom praat u zo raar?’ De twee verloren verhalen heb ik maar een beetje voorgezegd: ‘Goh Sint, u had ook gehoord dat Halina haar eerste tand heeft gewisseld, is het niet?’ Dat pakte hij goddank redelijk op. Nadat de eerste cadeautjes waren uitgepakt, hebben we hem maar met dezelfde taxi weer naar huis gestuurd. Wij waren wel ontnuchterd; nu hij nog.”
Hatsjoe
Selina (39), moeder van Max (11) en Lisanne (9): “Toen mijn dochter vorig jaar ruim voor Sinterklaas van haar geloof viel, besloten we het feest thuis niet meer groots te vieren. Om toch nog een beetje deel uit te maken van het evenement, bood mijn man zich aan als hulpsint bij de wijkvereniging. Zo kon Sinterklaas op pakjesavond op hetzelfde tijdstip bij verschillende huizen langs. De rol paste mijn man goed, de omstandigheden iets minder. Hij was nog geen vijf minuten binnen op het eerste adres, toen hij het op een huilen zette. Tenminste, dat dachten de aanwezige kinderen verschrikt. Het huis bleek vergeven van de katten, en mijn ‘Sinterklaas’ is vreselijk allergisch. Dáár had hij even geen rekening mee gehouden. Snotterend en niezend heeft hij zich door het toneelstuk heen geploeterd, om de rest van de bezoektocht over te laten aan de andere hulpsinten. Na een antihistaminetabletje kon hij er weer tegenaan, maar toen lagen alle brave kindertjes al op één oor.”
Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook.
