Moeder schrijft prachtige column over zoon met beperking

“Job kent de woorden kut-Marokkaan, kankerlul en aandachtshoer niet. Een hoofddoek zet geen kwaad bloed bij hem. Die zal hij leuk vinden omdat je eraan kan trekken. Kroeshaar kriebelt tegen zijn hand en glad haar wil hij aaien. Job raakt mensen graag aan. Racisme is hem vreemd, vooroordelen kent hij niet”, schrijft Annemarie in haar column.

‘Gezellig wij-wij’

“Job is nieuwsgierig en verwelkomt iedereen”, vervolgt ze. “Niks wij-zij. Gezellig wij-wij. Hij vindt mensen leuk en lief, tot het tegendeel bewezen is. Job zal je nooit op je verleden pakken, hooguit pakt hij je hand.”

Prachtige afsluiter

Annemarie eindigt haar column met de woorden: “Job wijst niet verongelijkt naar mensen die het beter hebben en is onbekend met de begrippen jaloezie, misgunnen en kwaadspreken. Liever zingt hij een liedje. Job geeft geen anderen de schuld en wenst niemand dood op sociale media. En dan noemen we hem verstandelijk beperkt.”

Iedereen gelijk

De positieve reacties op haar column stromen binnen. Annemarie is overdonderd door alle reacties, laat ze op Twitter weten. Ze is ontzettend blij dat haar verhaal zoveel beroering oproept, vertelt ze aan de Gelderlander: “Voor Job is iedereen mooi, goed en een vriend, totdat het tegendeel bewezen is. Het hokjesdenken is tegenwoordig steeds meer de standaard. Voor Job is iedereen gelijk. Kon dat maar bij meer mensen zo zijn.”

Kut-Marokkaan, kankerlul en aandachtshoer zijn woorden die Job niet kent. Mijn column vandaag in @dgnijmegen pic.twitter.com/7dwDrxidHx

— Annemarie Haverkamp (@havermarie) 3 juni 2016

Aangekomen in Rwanda. Overdonderd door reacties op column over Job. Dank! Alle lieve woorden geef ik door aan mijn zoon, die ze verdient.

— Annemarie Haverkamp (@havermarie) 4 juni 2016

Meer columns van Annemarie zijn te lezen op haar site, en op de website van de Gelderlander.