Mijn slimme zoon van zeven heeft het syndroom van Asperger – een lichte vorm van autisme. Op het eerste gezicht zie je niets aan hem. Dat is fijn, maar heeft ook een nadeel: als hij grenzen overschrijdt, denken mensen dat hij zich misdraagt. Hij breekt in op elk gesprek en kwekt erop los. Hoe leer ik hem wanneer hij moet luisteren en wanneer hij mag praten?
Lees verder onder de advertentie
Nou, daar vraagt u wat. Zelfs veel volwassenen weten dat niet. Wij denken hierbij aan Do’s oom Henk zaliger, die familiediners gijzelde met zijn monologen. Hij legde hele films uit, scene voor scene. Ook vertelde hij welke bus hij nam naar de bioscoop. Hij werd boos als je hem onderbrak en daarom zaten alle gasten lamgeslagen te luisteren. Hij is nooit getrouwd. Elke vrouw vluchtte weg na de eerste ontmoeting.
Lees verder onder de advertentie
Sociale vaardigheden
Oom Henk had vast ook asperger. Zijn ouders hadden daar nog nooit van gehoord, zodat ze hem niet konden trainen in sociale vaardigheden. U kunt dat wel, en dat kan veel opleveren. Dat weet Els’ vriendin Marieke. Haar asperger-zoon David, nu 24 jaar, werd als kind van alle scholen gestuurd en had geen sociale contacten. Nu studeert hij psychologie aan de VU, heeft hij een leuke vriendin en een paar goede vrienden.
Lees verder onder de advertentie
Een nadeel een voordeel maken
David had twee voordelen: hij was slim, zoals uw zoon, en hij hield van zijn moeder. Dus luisterde hij naar haar als ze hem leerde hoe mensen met elkaar omgaan. Zoals hij nu luistert naar zijn vriendin als zij hem vertelt hoe hij het beste met haar kan omspringen. Dat doen niet alle mannen, daarom is ze zo gek op hem. David is een goede gesprekspartner. Hij focust op wat je zegt, daarna vat hij het samen, om zeker te weten dat hij je heeft begrepen. En daarna geeft hij een afgewogen antwoord. Zijn nadeel is een voordeel geworden.
Gesprekken voeren kan moeilijk zijn voor mensen met asperger. Maar het is dus te leren. Voor de technieken kunt u terecht op de site autismesteunpunt.nl (onderwerp: Autisme en gesprekken voeren). En op participateautisme.be (onderwerp: De sociale vaardigheid bevorderen). Op beide sites staat onder andere: ‘Ik moet niet te lang aan het woord zijn.’ Oom Henk had een heel ander leven kunnen hebben.
Lees verder onder de advertentie
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.