Mijn slimme zoon van zeven heeft het syndroom van Asperger – een lichte vorm van autisme. Op het eerste gezicht zie je niets aan hem. Dat is fijn, maar heeft ook een nadeel: als hij grenzen overschrijdt, denken mensen dat hij zich misdraagt. Hij breekt in op elk gesprek en kwekt erop los. Hoe leer ik hem wanneer hij moet luisteren en wanneer hij mag praten?
Nou, daar vraagt u wat. Zelfs veel volwassenen weten dat niet. Wij denken hierbij aan Do’s oom Henk zaliger, die familiediners gijzelde met zijn monologen. Hij legde hele films uit, scene voor scene. Ook vertelde hij welke bus hij nam naar de bioscoop. Hij werd boos als je hem onderbrak en daarom zaten alle gasten lamgeslagen te luisteren. Hij is nooit getrouwd. Elke vrouw vluchtte weg na de eerste ontmoeting.
Oom Henk had vast ook asperger. Zijn ouders hadden daar nog nooit van gehoord, zodat ze hem niet konden trainen in sociale vaardigheden. U kunt dat wel, en dat kan veel opleveren. Dat weet Els’ vriendin Marieke. Haar asperger-zoon David, nu 24 jaar, werd als kind van alle scholen gestuurd en had geen sociale contacten. Nu studeert hij psychologie aan de VU, heeft hij een leuke vriendin en een paar goede vrienden.
David had twee voordelen: hij was slim, zoals uw zoon, en hij hield van zijn moeder. Dus luisterde hij naar haar als ze hem leerde hoe mensen met elkaar omgaan. Zoals hij nu luistert naar zijn vriendin als zij hem vertelt hoe hij het beste met haar kan omspringen. Dat doen niet alle mannen, daarom is ze zo gek op hem. David is een goede gesprekspartner. Hij focust op wat je zegt, daarna vat hij het samen, om zeker te weten dat hij je heeft begrepen. En daarna geeft hij een afgewogen antwoord. Zijn nadeel is een voordeel geworden.
Lees ook
‘Hij dacht dat hij een stom jongetje was’ >
Gesprekken voeren kan moeilijk zijn voor mensen met asperger. Maar het is dus te leren. Voor de technieken kunt u terecht op de site autismesteunpunt.nl (onderwerp: Autisme en gesprekken voeren). En op participateautisme.be (onderwerp: De sociale vaardigheid bevorderen). Op beide sites staat onder andere: ‘Ik moet niet te lang aan het woord zijn.’ Oom Henk had een heel ander leven kunnen hebben.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 09-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
