Mijn zoon (11) mag van mij niet langer dan een uur per dag gamen, maar bij de buurjongen is er geen limiet. Mijn buurvrouw denkt dat kinderen er zelf wel genoeg van krijgen. Ze zegt: “Bij ons wordt 24/7 gegamed, als je niet wil dat je zoon meedoet moet je hem thuishouden.”
Lees verder onder de advertentie
Zo, die dame durft nog eens te vloeken in de kerk. Wij zijn dol op dwarsliggers, dus we hebben bij voorbaat een zwak voor uw buurvrouw. Misschien heeft ze gelijk als ze beweert dat een overdosis gamen geen probleem is. Dat zal ongetwijfeld het geval zijn bij de meeste kinderen. Het schijnt dat zo’n drie tot vijf procent van de gamers uiteindelijk verslaafd raakt. Meestal zijn dat jongens. Een gameverslaving lijkt op een gokverslaving en heeft grote invloed op je leven en relaties. Een compulsieve gamer lijdt aan slaapgebrek, trekt zich terug in zijn eigen wereldje, is niet geïnteresseerd in sport en school, heeft een kort lontje en wordt woedend als hij niet kan gamen. Afkicken is buitengewoon moeilijk.
Tot zover het zwarte scenario. Terug naar uw zoon en de recalcitrante buurvrouw. Wij zeggen: thuis trekt u uw eigen grenzen en dat is uw goed recht. Als uw zoon naar de buren vertrekt om te gamen, houdt u hem niet tegen. Hij is elf en weet allang dat in elk gezin andere regels gelden. Zolang hij niet besluit voorgoed bij de buren te gaan wonen, is er niets aan de hand. Houd de vinger aan de pols. Is uw zoon vrolijk? Heeft hij andere vrienden buiten het buurjongetje? Sport hij? Gaat hij met plezier naar school? Laat hem in dat geval lekker gamen en wens hem veel plezier als hij richting buren vertrekt.
Lees verder onder de advertentie
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…