De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 32, 20 en 18) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.
Hier lees je een van de vragen, mét antwoord
Mijn vriend en ik verschillen van mening over ‘wedstrijdjes’ doen met onze zoon van net drie. Ik vind dat hij niet altijd hoeft te winnen met voetballen, hardlopen en andere spelletjes. Mijn vriend vindt van wel. Bij navraag bij vrienden en collega’s is eigenlijk iedereen het met hem eens, maar winnen is toch veel leuker als je ook af en toe verliest?
Van deze vraag maken we ons ook al makkelijk af, door een ander citaat, namelijk van de Britse onderwijspsycholoog Lynn Fry in de Engelse krant The Mirror: ‘Als een kind altijd wint zal het nooit leren omgaan met tegenslagen. Een ouder moet zijn kind juist klaarstomen om een gesocialiseerd persoon te worden.’ Volgens Fry kan het een peuter zelfs onzeker maken als hij denkt dat hij beter voetbalt en harder loopt dan zijn vader en moeder: ‘Een kind moet een ouder zien als iemand die de controle heeft. Als kinderen denken dat zij de controle hebben, kunnen het angstige mensen worden.’
De tantes zien nog een bezwaar. Er komt een moment dat uw kind doorheeft dat zijn vader een toneelstukje opvoert. Dan vertrouwt hij hem niet meer. Maar! Tegen die tijd is hij gelukkig toe aan het spelletje Memory. Dan hoeft uw vriend geen toneel meer te spelen. Kinderen winnen met Memory bijna altijd van volwassenen. Kijken of uw vriend ertegen kan als hij verliest van een zesjarige.
Tante Els speelde elke zaterdagavond fanatiek Mens Erger Je Niet met haar kleuterzoon. De ene keer won hij, de andere keer zij – het was maar net zoals de dobbelsteen viel. Als hij baalde omdat hij verloor, kneep ze hem in zijn wangen en zei dat hij trots op zijn oude moedertje moest zijn. Het gevolg: kleuterzoon is inmiddels een volwassen man, maar kan nog steeds tegen zijn verlies. Gewoon, omdat hij weet dat het niet het einde van de wereld betekent.
Later, toen hij met vriendjes spelletjes speelde, smeet hij ook nooit het Mens Erger Je Niet-bord door de kamer, in tegenstelling tot zijn vriendjes die niet wisten wat hun overkwam als ze verloren omdat hun ouders ze altijd hadden laten winnen. Het leven is geen lolletje, vandaag win je, morgen verlies je. Een kind kan daar niet snel genoeg aan wennen.
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.
En nee, het ligt niet aan gezeur, geld of seks. Scheiden is geen zonde, geen mislukking, soms is het zelfs levensreddend, maar niemand start een huwelijk met het idee uit elkaar te gaan. Waarom gebeurt het dan toch met bijna de helft van de huwelijken?
