Mijn tienjarige dochter kijkt op school naar het Jeugdjournaal. Ze heeft er nachtmerries van. Ze droomt bijvoorbeeld dat er oorlog is en dat ze in een bootje moet vluchten.
ELS EN DO: “Toen de tantes klein waren, wisten ze niet eens dat er erge dingen op de wereld gebeurden. Omdat het Jeugdjournaal nog niet bestond. Ze mochten alleen naar Thierry de slingeraar kijken en dat vonden ze al eng genoeg.
Uw dochter groeit echter op in een wereld waarin niemand het nieuws kan ontlopen. Ze moet ermee om leren gaan. Daarom is het goed dat ze het Jeugdjournaal in de klas ziet waar ze erover kan praten met de leerkracht en leeftijdgenootjes. Vertel haar dat er veel meer leuke dingen gebeuren op de wereld dan nare. Maar dat het journaal veel te lang zou duren als het daarvan verslag zou doen. Ooit heeft iemand bepaald dat er vooral problemen in het journaal moeten komen. En dan ook nog problemen die niet al te vaak voorkomen, anders is het geen nieuws.
Maak uw dochter weerbaar. Stel haar voor een boze brief te schrijven aan premier Rutte of president Poetin. Of laat haar geld inzamelen voor bootvluchtelingen. Er zijn veel mensen die dit soort acties bedenken. Mede daardoor is het nog nooit zo veilig op de wereld geweest als nu. Er worden minder moorden gepleegd dan vroeger, er zijn minder oorlogen, er is minder armoede en honger. Het lijkt alleen erger omdat we weten wat er op de hele wereld gebeurt. Bij zeven miljard mensen. Doordat er smartphones zijn en internet. “Racisme wordt niet erger, het wordt nu alleen gefilmd”, zegt de zwarte Amerikaanse filmster Will Smith terecht.
De meeste mensen zijn lief en eerlijk en bedoelen het goed. Dat weet tante Do omdat ze vaak spullen vergeet in de trein of in de bus. Die worden meestal door onbekenden naar de afdeling Gevonden Voorwerpen gebracht. Maar dat komt dus niet in het journaal.”
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 02-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Als je op vakantie gaat met een groot gezin, weet je één ding zeker: het blijft nooit bij alleen zonnebrand en zand tussen je tenen. In de nieuwste aflevering van Grote Gezinnen, Grote Vakanties liep de spanning onverwacht hoog op.
Zelfs een koningin heeft iemand nodig bij wie ze haar hart kan luchten.
Louise emigreerde met haar gezin vanuit Frankrijk naar Nederland, voor het werk van haar man. Ze kwam er onlangs achter dat ze het sinterklaasfeest al die tijd verkeerd gevierd heeft.
Pubers worden groter, zelfstandiger en soms ook een tikje onhandelbaar. De ene dag hebben ze je totaal niet nodig en de volgende dag wél, maar dan graag op hun voorwaarden. Dat kan botsen.
Het moment waarop we zolang hebben gewacht is dan eindelijk hier: Suzan en Freek kunnen hun zoontje in de armen sluiten.
