Mijn dochtertje (5) durft niet in het water. De zwemjuf adviseert het elke week opnieuw te proberen. Alle kinderen hebben lol, zij steekt hooguit een teen in het water. Moet ik toch doorzetten met zwemles?
Lees verder onder de advertentie
Els en Do: Tante Els had ook zo’n kind. Elke woensdagmiddag zat ze een uur in een naar chloor stinkend zwembad om aan te zien hoe haar vijfjarige zoon huilend aan de kant stond. Zo moedig als hij buiten het zwembad was, zo bang was hij voor water. Hij was groot en sterk voor zijn leeftijd, dus motorisch had hij geen problemen, maar hij stierf liever dan dat hij het water in ging.
Lees verder onder de advertentie
Els heeft er honderden guldens aan gespendeerd. Zij haalde hem uiteindelijk van zwemles en wachtte tot het zomer werd. Toen zette ze haar tent op een Zuid-Franse camping. Het was daar zo heet dat kleine Thijs wel in het peuterbadje wilde. Els lokte hem verder en verder, in ruil voor de verrukkelijkste ijsjes. Langzaam schoof hij door naar het kinderbad. En ten slotte, na drie weken, naar het diepe. Kortom, zijn eerste zwemles heeft hij van zijn moedertje gehad. Zoals ze hem ook heeft leren lopen.
Terug van vakantie ging het verrassend snel. Thijsje haalde in sneltreinvaart zijn A-diploma. Daar heeft tante Els het bij gelaten; ze wilde nooit meer een tegenstribbelend vochtig jongenslijfje in de kleren hijsen terwijl het zweet haar over de rug druppelde. Els’ moeder heeft haar kleinzoon vervolgens duiken geleerd. Mevrouw Rozenbroek zat in haar jeugd op schoonspringen (omdat ze verliefd was op de duikleraar, maar dat is weer een ander verhaal). Bij haar zes kinderen was ze er niet aan toegekomen – Els kan nog steeds niet duiken, maar haar zoon kan het nu beter dan Maarten van der Weijden.
Lees verder onder de advertentie
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 35, 23 en 21) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Sommige stellen praten eindeloos over of en wanneer ze aan kinderen willen beginnen. Bij Danny Froger en zijn vriendin Ann Dominique Wilten ging dat nét even anders.
Je kind komt naar je toe met een probleem: een lastige schoolopdracht, ruzie met een vriend(in) of gewoon een rotgevoel. Wat doe je dan? De meeste ouders schieten meteen in de helpstand: advies geven, oplossingen bedenken of proberen het probleem op te lossen.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.