Juf Jannie (61) over douchen op school

Woensdagmiddag, twaalf uur. De gymles is net afgelopen, de kinderen gaan douchen. Veel leerlingen balen daarvan. Ze vinden het vervelend in hun blootje te moeten, daar beginnen ze zich op deze leeftijd voor te schamen. Islamitische kinderen mogen überhaupt niet naakt, die doen heel moeilijk met onderbroeken aan, de meisjes dragen er ook nog hemdjes bij. Mijn collega en ik moeten als waakhonden opletten of onze pupillen niet alleen hun handen onder de straal houden en water over hun haar sprenkelen. Waarbij we moeten onthouden welke kinderen die dag niet hoeven te douchen van hun ouders.
 

Permanent ongesteld om niet te hoeven douchen

Elke woensdagochtend om kwart voor negen regent het briefjes. De een heeft een wondje, de ander moet die middag snel weg vanwege een zieke oma. De chaos is compleet vanwege het feit dat sommige meisjes al menstrueren. Als ze ongesteld zijn hoeven ze niet te douchen. Sommige meisjes lijken wel permanent ongesteld. Daarom hou ik ook de maandstonden van mijn vrouwelijke leerlingetjes in het achterhoofd.

Estelle, het brutaalste meisje van de klas, stapt aangekleed met droog haar de doucheruimte uit. “Heb jij gedoucht?” vraag ik. “Ja juf”, zegt ze. Zoe klikt: “Is niet waar, juf.” Klikken is fout, dus Zoe krijg ik nog wel. Maar liegen ook. Estelle probeert te ontsnappen via een andere leugen: “Ik ben ongesteld juf.” Helaas voor haar weet ik dat dat twee weken geleden ook zo was. 
 

Lees ook
'Het vriendje van onze zoon (5) klikt vaak' >
 

Mooie meisjes hebben vaak complexen

“Estelle, jij gaat nu terug om te douchen. Al blijf ik hier tot één uur, jij gaat douchen.” Estelle gaat mokken in de kleedkamer. Ik neem tegenover haar plaats. Zo zie ik dat de uitdrukking op haar gezicht verandert van boosheid naar verdriet. Ik zie zelfs een traan. “Wat is er?” vraag ik vriendelijker. Na wat aandringen zegt ze: “Zoe zegt dat ik dik ben.”

Deze zag ik niet aankomen. Estelle is namelijk heel slank. Een schoonheid met haar zwarte haren en blauwe ogen. Dom van me. Ik weet dat mooie meisjes vaak complexen hebben. Juist omdat ze altijd worden beoordeeld op hun uiterlijk. Zo zonde. Hier wordt de botox­generatie geboren. Volgens psychologen vergelijken meisjes van drie zich al bezorgd met Disneyprinsesjes. Ik zucht diep. “Estelle,” zeg ik, “jij bent prachtig. Ik wil dat je daar nooit meer aan twijfelt. Beloof je me dat?” “Ja juf,” zegt ze. Ze gaat braaf douchen.
 

'Is de kleedkamer piemelvrij?'

Ik kijk haar weemoedig na, en denk aan mezelf op die leeftijd. Ik weet dat mijn les niet beklijft. Kon ik maar aan haar overbrengen dat het prettig is oud en rimpelig te worden. Helaas ben ik geen rolmodel. Ze willen Doutzen Kroes zijn, niet juf Jannie. Ter ontspanning loop ik naar de jongenskleedkamers. Daar is alles net wat eenvoudiger. Voor ik binnenstap roep ik jolig: “Is de kleedkamer piemelvrij?” Er klinkt gejoel. Youssef roept: “Wat zeg je bij de meisjes, juf?” Daar heb ik niet van terug. Ik barst in lachen uit. Wat hou ik van die kinderen.
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >