Interview Marike Jager: Twee zoons dankzij IVF

Zoon Toots (2) staat op een keukenstoel voor het aanrecht. Hij helpt met koffiebonen malen, terwijl Marike melk opwarmt. Hij ziet wat bleekjes, is moe, maar zijn middagslaapje slaat hij steeds vaker over. “Toots staat altijd aan, het is een intens kind. Hij wil dóór”, zegt Marike. Het appartement in de voormalige meisjesschool waar Marike met man Henk Jan en zonen Toots en Ciske aan de rand van het dorp woont, is er een van kruip-door-sluip-door. Er zijn trappen, gangen, er is veel licht en beneden is de studio. Marike wil hier voorlopig niet weg. Vanwege de studio, maar ook: waar kun je met twee opgroeiende jongens beter wonen dan hier? “Achter is een heerlijke tuin, met appelbomen en een grote trampoline. Nu Toots groter wordt, lopen we vaak naar de rivier. Boten kijken, steentjes gooien. Hij kan mee op zijn loopfietsje, lekker energie lozen.”

Liedjes schrijven om gelukkig te zijn

Ciske is bijna één, ze slapen ’s nachts allemaal weer en Marike is bezig uit haar cocon te kruipen. Tachtig uur per week werken en tot diep in de nacht doorknallen zoals vroeger is er echter niet meer bij. “Ik doe klussen zoals voiceover-werk en ben liedjes aan het schrijven. We verdienen net genoeg en hebben ook gespaard om het er een tijdje van te kunnen nemen.” Eén ding weet ze zeker: ze móet liedjes blijven schrijven. “Je kunt wel zeggen: ‘Moeder, doe dingen voor jezelf. Ga naar de kapper! Ga sporten!’ Maar een hobby hebben is iets anders dan zelf creëren. Ik heb schrijven nodig om gelukkig te zijn. Liedjes maken is als een dagboek bijhouden.”

Vijf jaar duurde het

Zo hoor je op haar laatste album The Silent Song terug in welke fase ze zat tijdens het maken ervan. De plaat is ingetogen, intiem. Ze schreef hem in de hut achter het huis, waar ze zich in haar eentje had teruggetrokken. “We zaten midden in de periode van hormonen spuiten om zwanger te kunnen raken. Het was fijn een plek voor mezelf te hebben. Ik kon me soms melancholiek voelen door dat hele ivf-traject. Angstig ook. Hoe goed je samen ook dealt met teleurstellingen, sommige dingen moet je toch zelf verwerken.” Vijf jaar duurde het voor Marike zwanger werd van Toots. Ivf, iui, icsi – ze doorliepen alle medische trajecten. “Ik bleef hoop houden. Bovendien heeft die periode ook mooie dingen gebracht, en we konden er soms ook wel om lachen.”

Hormonen prikken

Zoals die keer toen ze na afloop van een concert in het holst van de nacht door België reden met hun geluidsman. Ze moesten ergens stoppen want Marike moest hormonen spuiten, dat stel je niet een paar uurtjes uit. “We kwamen terecht bij een tankstation op een lugubere plek – het was hup, spuit uit de tas en prikken. Dat had iets komisch.” Mooi vond Marike het moment vlak voor de première van de The Silent Songtoer in de Kleine Komedie in Amsterdam. “Ik ging naar de wc en realiseerde me dat ik exact op die plek anderhalf jaar eerder mezelf hormonen had toegediend. Nu was ik hier weer, maar lag Toots in de kleedkamer. En inmiddels hebben we twéé kinderen, zo gaaf.” Op het moment dat Marike de eerste spuit met hormonen in haar buik zette om zwanger te kunnen raken van Ciske, voelde ze even weer hoe groot het gebeuren de eerste keer was geweest.

Het hele interview met Marike Jager staat in Kek Mama 02-2017.

Bekijk hier het backstage filmpje: