Dat haar peuter niet luistert, een grote mond heeft en voor de zoveelste keer belandt in een driftbui: dat moet toch haast wel het resultaat zijn van haar slechte opvoeding? Moeder Marie Southard Ospina ligt er soms nachten wakker van.
'Ik denk dan dat het mijn schuld is', schrijft ze op Motherly.
Onzeker
Verwen ik mijn dochter te veel? Geven we haar zusje meer aandacht waardoor ze zich buitengesloten voelt? Kijken we de verkeerde dingen op tv? Heeft Netflix mijn kind verpest? Of is ze een afspiegeling van mijn eigen persoonlijkheid? Het zijn vragen die meteen door Maries hoofd schieten als ze haar dochter weer eens achter het behang kan plakken. 'Ik weet dat het niet nodig is om zo onzeker te zijn, maar toch gebeurt het', schrijft ze. 'Welke keuzes ik ook maak, ik blijf me schuldig voelen.'
Gezonde ontwikkeling
Psycholoog Daniel Weisberg herkent dit bij veel moeders en heeft een belangrijke boodschap: al deze gedragingen maken deel uit van de normale, gezonde ontwikkeling van je kind. 'Zichzelf verzetten en overal 'nee' op zeggen, het hoort nu eenmaal bij peuters', vertelt hij. 'En dat je kind boos wordt doordat hij geen rode, maar gele sokken aan wil? Ook dát is normaal.' Volgens Weisberg zijn de hersenen van peuters nog zo in ontwikkeling, dat hun gedrag niet altijd rijmt met de situatie op dat moment.
Lees ook
Probeer dan je lach maar in te houden: 7 redenen waarom kinderen een driftbui kregen >
Vertrouwen
Heel veel kun je er als ouders dus niet aan veranderen, maar je kunt je kind wel vertrouwen geven, aldus Weisberg. Hoe? Door te focussen op het goede, in plaats van op het slechte gedrag. 'Je kind prijzen voor het eten van een halve visstick is zoveel effectiever dan 'm straffen voor de tweeënhalve stukken die hij niet heeft gegeten', legt de psycholoog uit. 'Negeer de positieve aspecten van dat moment niet - dat je kind goed stil zit, bijvoorbeeld. Of zijn mes en vork heel goed gebruikt. Hierdoor krijgt je kind zelfvertrouwen. En kan hij zich in alle vrijheid ontwikkelen tot een emotioneel sterk persoon.'
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
