Beeld: Unsplash
Aisha Scheuer (bekend van DIWMOTZ) kreeg met haar ex-vrouw zoon Shai (7). Voor Kek Mama schrijft ze iedere maand een column over het ouderschap van een zoon met twee moeders.
Na bijna 13 trouwe jaren moesten we afscheid nemen van onze kat. Het zijn de gebeurtenissen die bij het leven horen. Een onvermijdelijk moment. En dan moet je het slechte nieuws brengen aan je kind.
Shai heeft onze kat Pucko (je spreekt het uit als Poetsjko) de eerste vier jaar genegeerd. De laatste jaren, en vooral het laatste jaar was hij dol op hem. Pucko kreeg altijd een overdosis aan liefde. Voor het slapengaan kregen wij een vluchtige knuffel en daarna werd het huis afgezocht naar onze pluis. Die kreeg kusjes en knuffels en een enkele keer fluisterde hij dat hij hem zo mooi vond. Heel stiekem, zodat wij het niet zouden horen.
Mijn ex-vrouw kwam hem brengen. Hij kwam vrolijk naar me toe lopen, zich afvragend waarom hij bij mij langs moest komen. Ik had me voorgenomen om dit zonder al te veel tranen over te brengen maar toen ik vertelde dat Pucko bij de dierenarts was geweest vervolgde ik snikkend mijn verhaal. Shai is geen hele goede luisteraar en verstond er dus ook geen hol van. Tussen mijn tranen door snikte ik dat Pucko dood was.
Shai moest lachen. Ik maak wel vaker een grapje dus dit moest ook een grapje zijn. We liepen naar binnen waar onze kat in zijn kattenmandje lag. Shai boog zich enthousiast over hem heen en deinsde terug toen hij geen reactie kreeg. Hij aaide voorzichtig door de vacht van het dode dier en toen kwam het besef; hij is er niet meer.
Tranen met tuiten huilde hij. Hij snikte dat hij niet meer kon stoppen. Daar zaten we dan. Een zevenjarige die zijn eerste rouwproces aangaat en twee moeders die meehuilden in zijn verdriet.
Daar zat mijn kleine man, met zijn beentjes opgetrokken tegen zijn lijf verwoordde hij wat hij voelde. Het was de ergste dag van zijn leven en hij miste hem nu al. Hij heeft zo zijn eigen ideeën over de kattenhemel. Volgens hem zijn er vliegende vissen en vliegende muizen waar Pucko achteraan kan rennen. Hij aaide ondertussen het lijf van de kat.
In de auto hield hij hem op schoot. Hij hield hem stevig vast, zodat hij niet kon vallen. Hij aaide hem en liet zijn traantjes nog altijd de vrije loop. Ondertussen praatten we over de dierenarts. “We hadden maar beter een goede dierenarts moet zoeken,” zei hij. Maar dat hadden we gedaan. De dierenarts had zijn best gedaan maar het was te laat.
“Dat je die kanker niet ziet groeien en het daarom te laat is tegen de tijd dat je het ontdekt, nou. Dat vind ik maar erg onhandig geregeld van de natuur.”
Het is zo’n klein mannetje maar op dat moment leek zijn ziel zo oud. Zijn proces verloopt zo prachtig en hij heeft op een waardige manier afscheid kunnen nemen van zijn beste maatje.
Een paar dagen later hadden we het over broers en zussen. “Ik heb geen broertje. Ik had er wel eentje, maar die is nu helaas dood.”
Shai en Pucko
Beeld: privébeeld.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
