‘Als ik die bungelende beentjes in mijn zij voel, word ik helemaal blij’

“Kimora was een paar weken oud toen we de kinderwagen de deur uitgooiden. Zonde van het geld, maar ik vond het een zwaar en onhandig ding. Waren we met de auto op pad, stond ik eerst een uur met die kar te hannesen voor ik hem in elkaar had gezet.

'Ik knoopte 'm thuis om en wist: dit zit lekker'

Als alternatief probeerde ik een draagzak die ik cadeau had gekregen. Het was heerlijk mijn dochter zo dichtbij te hebben, maar na een lange wandeling had ik wel pijn in mijn rug. Via internet belandde ik in de draagdoekenwereld. Ik keek mijn ogen uit: er waren wel tig soorten waaruit ik kon kiezen – en ze waren nog betaalbaar ook. Ik bestelde er een, knoopte ’m thuis om en wist meteen: dit zit lekker. Een draagdoek zorgt voor lijfelijk contact met je kind, en is ook nog eens praktisch. Ik heb mijn handen vrij. In winkels hoef ik me niet met zo’n pompeuze kinderwagen een weg te banen door die paden.

Lees ook

''Zelfs mijn zoon van zes zit nog op mijn rug''

Dubbeldragen

Mijn kinderen kiezen zelf of ze op mijn rug of buik willen zitten. Soms draag ik ze tegelijk. Is hartstikke simpel: eerst leg ik de doek over de schouder van mijn dochter, daarna gooi ik haar over mijn rug en knoop ik de draagdoek vast. Daarna is het een kwestie van zoon optillen en vastmaken.

Dat dubbeldragen doe ik wel steeds minder – je houdt een wandeling toch minder lang vol met dertig kilo aan je lijf. Als we met zijn allen op pad gaan, neemt mijn man ook een kind op zijn rug. Ook zijn we overgestapt op dragers. Die lijken op een draagdoek, alleen zitten de banden net wat lekkerder. Als ik die bungelende beentjes in mijn zij voel, word ik helemaal blij.”

Dit verhaal is er één van een interviewserie in Kek Mama 09-2017.

Nog meer Kek Mama?

Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >