Dit weekend wordt dochter Nora één jaar. En dus dacht Kek Mama’s Mariëtte aan allemaal dingen die een jaar geleden Heel Belangrijk waren, maar die ze zich nu nauwelijks nog kan voorstellen.
1. Dat ik het heel normaal vond om minstens zestien keer per dag – lees: etmaal, lees: vooral ’s nachts – borstvoeding te geven en we er ook al snel aan wenden dat ik dan eerst even niet kon praten omdat het zo vies veel pijn deed.
2. Dat ik ruimschoots luiers maat 1 had ingeslagen en dat we toen in galop naar de winkel moesten voor de mij tot dan toe onbekende maat 0.
3. Dat ik – nadat Nora’s temperatuur vlak na haar geboorte een beetje te laag was en we het, aldus de verloskundige, ‘even een beetje in de gaten moesten houden’ – nog zeker een week uit overbezorgdheid verkleefd was met de thermometer en minstens vier keer per dag checkte of ze de 37 nog wel aantikte. En dat ik allemaal temperatuurstaatjes bijhield in het kraamboek, die er achteraf bezien wel een beetje uitzien alsof ik volslagen krankzinnig was geworden.
5. Dat ik heel wat tranen vergoot omdat ik me gewoon opnieuw schuldig voelde over alleen al het feit dat ik deze kleine, onschuldige minibaby op de wereld had gezet en ze vast ook wel een keer verdrietig of teleurgesteld zou zijn in haar leven en ik haar daar niet tegen kon beschermen. En dat ik echt had gedacht dat dat soort hormonale praktijken alleen thuishoorden bij een eerste kind.
6. Dat ik ook heel wat tranen vergroot omdat ik me schuldig voelde naar mijn oudste zoon die niet om deze hele nieuwe situatie had gevraagd, maar wel duidelijk liet merken dat het van hem niet zo had gehoeven.
7. Dat ik nog geloofde dat ik deze keer het babyfotoboek per maand zou gaan bijhouden.
8. Dat ze zwom in de bak van de kinderwagen die nu al zeker een halfjaar opgeborgen ligt omdat we haar er niet meer in gepropt kregen.
10. Dat ik ’s avonds uren op de bank zat met m’n baby tegen me aan en niks anders wilde dan het zachte gesnuf van een babyneusje in mijn nek (had ik al gezegd dat ik een tikje hormonaal was?).
11. Dat ik heel vaak tegen mezelf zei dat ze echt wel zou doorslapen als ze één was… Tja… niet dus.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Sara (37) was er klaar mee dat de mental load altijd op haar bordje kwam zonder enige waardering en dus besloot ze het een week aan haar man Daan over te laten.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
De nachtmerrie van elke moeder: je raakt je kind kwijt. Het ene moment is ‘ie er nog, je knippert, en poef. Weg. Het overkwam ook Janna. Zij dacht dat haar dochter was ontvoerd.
