Dit weekend wordt dochter Nora één jaar. En dus dacht Kek Mama’s Mariëtte aan allemaal dingen die een jaar geleden Heel Belangrijk waren, maar die ze zich nu nauwelijks nog kan voorstellen.
Lees verder onder de advertentie
1. Dat ik het heel normaal vond om minstens zestien keer per dag – lees: etmaal, lees: vooral ’s nachts – borstvoeding te geven en we er ook al snel aan wenden dat ik dan eerst even niet kon praten omdat het zo vies veel pijn deed.
Lees verder onder de advertentie
2. Dat ik ruimschoots luiers maat 1 had ingeslagen en dat we toen in galop naar de winkel moesten voor de mij tot dan toe onbekende maat 0.
3. Dat ik – nadat Nora’s temperatuur vlak na haar geboorte een beetje te laag was en we het, aldus de verloskundige, ‘even een beetje in de gaten moesten houden’ – nog zeker een week uit overbezorgdheid verkleefd was met de thermometer en minstens vier keer per dag checkte of ze de 37 nog wel aantikte. En dat ik allemaal temperatuurstaatjes bijhield in het kraamboek, die er achteraf bezien wel een beetje uitzien alsof ik volslagen krankzinnig was geworden.
4. Dat ik filmpjes maakte van hoe Nora lag te slapen.
5. Dat ik heel wat tranen vergoot omdat ik me gewoon opnieuw schuldig voelde over alleen al het feit dat ik deze kleine, onschuldige minibaby op de wereld had gezet en ze vast ook wel een keer verdrietig of teleurgesteld zou zijn in haar leven en ik haar daar niet tegen kon beschermen. En dat ik echt had gedacht dat dat soort hormonale praktijken alleen thuishoorden bij een eerste kind.
Lees verder onder de advertentie
6. Dat ik ook heel wat tranen vergroot omdat ik me schuldig voelde naar mijn oudste zoon die niet om deze hele nieuwe situatie had gevraagd, maar wel duidelijk liet merken dat het van hem niet zo had gehoeven.
7. Dat ik nog geloofde dat ik deze keer het babyfotoboek per maand zou gaan bijhouden.
8. Dat ze zwom in de bak van de kinderwagen die nu al zeker een halfjaar opgeborgen ligt omdat we haar er niet meer in gepropt kregen.
9. Dat ze ook zwom in de kleertjes die ik onlangs tegenkwam en die nu idioot klein lijken.
10. Dat ik ’s avonds uren op de bank zat met m’n baby tegen me aan en niks anders wilde dan het zachte gesnuf van een babyneusje in mijn nek (had ik al gezegd dat ik een tikje hormonaal was?).
11. Dat ik heel vaak tegen mezelf zei dat ze echt wel zou doorslapen als ze één was… Tja… niet dus.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. De vonk sloeg over tijdens een fanatiek potje karaoke.
Waar veel vrouwen niet kunnen wachten op hun babyshower, maakte Nila vanaf het begin duidelijk dat ze absoluut geen feestje wilde. Toch kreeg ze ‘em. “Ik ben in huilen uitgebarsten.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer het plannen van een babyshower, dat niet helemaal ging zoals ze wilde.
Het was zaterdagmiddag en ik zat bij de kapper. Ik had ze gevraagd om alleen de dode puntjes te knippen, en om een of andere reden was nu mijn halve kapsel verdwenen. Blijkbaar had ik dode puntjes van ruim dertig centimeter. Dit gebeurde me nou altijd.
Het ideaalbeeld en de realiteit is iets waar veel moeders mee worstelen. In de documentaire VPRO Tegenlicht: ‘de moeder van alle mythen‘ worden dan ook de vaak onrealistische verwachtingen van het moederschap onder de loep genomen. Bereid je voor, want deze docu laat je niet onberoerd.
Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar maandelijkse column.