Afgelopen tijd is het aantal baby’s met kinkhoest flink toegenomen. De kleine Logan, geboren op 21 januari 2024, leek aanvankelijk een tevreden baby ondanks wat problemen met een verstopt neusje en het vermoeden van een slappe luchtpijp. Zijn moeder Mariska maakte zich geen grote zorgen tot de avond van 29 maart, toen Logan zijn eerste heftige hoestbui kreeg.
‘Zijn lippen en het gebied rond zijn mond kleurden blauw. Het was een angstaanjagend moment,’ vertelt Mariska. Ondanks bezoeken aan de huisarts en het ziekenhuis, leek er aanvankelijk niets ernstigs aan de hand te zijn. ‘Zijn longetjes klonken schoon, zijn neusje was wat verstopt, maar de arts zag op eerste oogopslag niet veel problemen. Wel belde hij even met de dienstdoende kinderarts. Deze wilde onze zoon zelf even beoordelen, dus moesten we naar de SEH van het ziekenhuis.’
Bij aankomst in het ziekenhuis werd Logan aangesloten op een monitor om zijn zuurstof en hartslag te controleren. Hoewel de eerste tests niets verontrustends aangaven, verergerden zijn hoestbuien. Er werd een swab afgenomen om te testen op de meest voorkomende virussen, maar deze kwamen negatief terug. ‘Met xylometazoline neusdruppels mochten we naar huis. Met de mededeling dat als hij binnen 24 uur verslechterde of hij tijdens een hoestbui verkleurde, we direct terug moesten komen.’
Heftige hoestbuien
‘De nacht die volgde was een drama. Vaker en intensere hoestbuien.’ Op 3 april, na opnieuw contact met de huisarts, werd Logan weer naar het ziekenhuis gebracht. ‘Eenmaal in het ziekenhuis ging hij weer aan de monitor. Is hij onderzocht en werd er een swab voor kinkhoest afgenomen. Ze wilden hem wel een nachtje opnemen om te kijken wat er dan gebeurde.’ De dagen in het ziekenhuis waren zenuwslopend. ‘De eerste hoestbui diende zich aan en ik drukte op het noodknopje. Twee verpleegkundigen renden over de gang onze kamer in. Ik had hem inmiddels al omhoog gezet zodat hij beter kon hoesten. Ze namen hem over tot hij er weer uitkwam,’ herinnert ze zich. ‘Niet veel later heeft hij een flesje op maar moest hierna heel erg hoesten. Door de melk werd de slijmvorming erg heftig en heeft hij er erg moeilijk gehad waardoor ze hem moesten helpen met zuurstof. Zijn zuurstof daalde tijdens deze hoestbui zelfs naar 52%’ Uit voorzorg kreeg Logan alvast een antibioticakuur van 3 dagen.
De uitslag van de kinkhoest-test kwam op donderdag binnen. ‘Deze was helaas positief!’ De hoestbuien bleven heftig, en Logan moest in heftige hoestbuien extra zuurstof toegediend krijgen, maar er was een sprankje hoop. ‘Elke dag was het kijken hoe het ging. Maar vanaf maandag zagen we wel verbetering. De hoestbuien waren nog aanwezig en heftig, op de monitor zagen ze nog wel dalingen in zijn hartslag en zuurstof, maar beter dan afgelopen dagen. Ook merkte we aan hem dat hij meer van zich liet horen. De dagen hiervoor huilde hij wel en was hij onrustig maar de drift kwam terug. Hij kon altijd flink boos worden en met huilen zag en hoorde je de boosheid en dit liet hij weer horen. We gingen de goede kant op!’
Ups en downs
Op woensdag kregen ze eindelijk goed nieuws. ‘De arts vroeg hoe wij erin stonden om hem mee naar huis te nemen. Hij vond het veilig genoeg en als wij het aandurfden mocht hij mee. Dus op naar huis.’ Thuis draaide alles om Logan. ‘Er moest continu iemand in de buurt zijn want als hij ging hoesten moest hij overeind gezet worden zodat hij goed kon hoesten.’
De weken die volgden waren een mix van zorg en voorzichtig optimisme. ‘De hoestbuien gingen met ups en downs.’ De eerste dagen thuis ging het redelijk goed. Maar die week die daarop volgde, had hij steeds meer last van hoestbuien waar hij bijna niet uit kwam. Na contact en een controle van de arts besloten ze het in de gaten te houden. ‘Wonder boven wonder is het hierna in een stijgende lijn gegaan. Waar de hoestbuien zich vooral ’s nachts om het half uur/uur aandienden, ging er nu ineens 3 á 4 uur tussen zitten. Al een hele verbetering, ook voor ons, want onze slaap was ook al sinds Pasen slecht, terwijl hij daarvoor al lekker door sliep.’
Logan herstelt nu langzaam. Mariska vertelt hoe het nu gaat: ‘Nu ik dit verhaal vertel (16 mei) kan ik zeggen dat het al een paar dagen heel erg goed gaat. Er zijn nog wel hoestbuien maar hier kan hij zelf liggend uitkomen. Hij is vrolijk, lacht veel, brabbelt en kan zichzelf vermaken op zijn speelkleed. En waar wij hiervoor hem al wiegend in slaap moesten krijgen, lukt het af en toe om hem zonder te wiegen weg te leggen en na soms wat mopperen valt hij zelf in slaap.
Dat kinkhoest ernstig kan verlopen bij jonge baby’s blijkt helaas uit het verhaal van Logan. Kinkhoest is een erg besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door een bacterie. Deze bacterie maakt een gifstof aan die (langdurige) hoestbuien kan veroorzaken. Het kan baby’s heel erg ziek maken, waardoor ze moeten worden opgenomen in het ziekenhuis. Soms overlijdt een baby ook aan kinkhoest. Ruim 90% van de baby’s met kinkhoest in 2024 was niet door vaccinatie beschermd, waarvan ongeveer de helft van de baby’s in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Deze kinderen hebben vaak lang na de ziekenhuisopname nog zuurstof en controles nodig.
Je kunt een aantal maatregelen nemen om jouw baby, of baby’s in jouw omgeving, te beschermen tegen kinkhoest. Als je zwanger bent kun je jezelf en je baby beschermen tegen kinkhoest door tijdens de zwangerschap een kinkhoestvaccinatie (ook wel 22 weken prik genoemd) te halen. Daarnaast is het belangrijk om contact met mensen die hoesten of snotteren te vermijden als je hoogzwanger bent. Heb je een pasgeboren baby? Door tijdig de vaccinaties uit het rijksvaccinatieprogramma te halen kun je ervoor zorgen dat je baby beschermd is tegen kinkhoest. Ben je zelf aan het hoesten of snotteren? Zorg dan dat je uit de buurt blijft van hoogzwangere vrouwen en pasgeboren baby’s.
Zoals voor veel dingen geldt: voorkomen is beter dan genezen. Gelukkig maakt baby Logan het nu goed naar omstandigheden, maar kinkhoest kan dus in sommige gevallen wel ernstige gevolgen hebben. Wil jij meer weten over kinkhoest en de kinkhoestvaccinatie? Lees er meer over op de website van het RIVM.
Dit artikel is geschreven in samenwerking met RIVM.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
