Beeld: Valerie Visschedijk
Eline is getrouwd met Bas, sterrenmama van Louie * en inmiddels 34 weken zwanger van de tweede. In deze column vertelt ze over haar zwangerschap na verlies en alles wat daarbij komt kijken. Deze keer over hét overlijden.
Sinds ik opnieuw in verwachting ben, krijg ik van mensen vaak de vraag of ik het niet moeilijk vind om zoveel met de dood bezig te zijn. Dat begrijp ik heel goed. Mijn werk bestaat immers voor een groot deel uit het maken van een magazine voor ouders van overleden kinderen. Alleen wat mensen zich vaak niet realiseren is dat de dood maar zo’n klein onderdeel is van het leven van Louie … en al die andere kinderen.
Louie is voor mij zoveel meer dan het moment waarop de arts mij vertelde dat zijn hartje was gestopt met kloppen. Louie was onze zoon. Hij was een kleinzoon, een neefje, een vriendje, een liefdesbaby. Louie was een dapper, sterk en heel alert kindje. Louie was een prachtig ventje dat je helemaal inpakte met z’n blonde donshaartjes en sprekende blauwe ogen. Louie was voor ons de allermooiste baby die er bestond en inderdaad … overleden. Als je mensen vertelt dat je kind is overleden, deinzen ze ook altijd een beetje terug. Ze krijgen een brok in de keel, weten niet goed wat ze moeten zeggen en voelen vooral een enorme zwaarte. Ook dat begrijp ik hélemaal. Een kind verliezen is ook heel erg, alleen ook een dood kind is nog steeds een kind. Een kind met een naam, met een schat aan prachtige herinneringen en een leven dat het heeft geleefd. Hoe kort of lang ook.
Zelf vind ik het heel fijn als Louie zijn naam valt in gesprekken, als ik over hem mag vertellen of herinneringen kan ophalen. Het geeft mij het gevoel dat hij er nog steeds bij hoort. Vergelijk het met jouw kind dat leert lopen. Dat wil je toch ook van de daken schreeuwen? Dat is voor ouders met een overleden kind niet anders. Zij maken misschien geen nieuwe herinneringen meer, maar ook zij blijven trots op hun kind.
“Als je mensen vertelt dat je kind is overleden, deinzen ze ook altijd een beetje terug”
Het is ook die trots, die liefde en verbinding die overheerst in mijn werk. Ouders zijn juist vaak extra blij als ze weer eens uitgebreid over hun kind mogen vertellen. Foto’s kunnen delen en de naam hardop kunnen noemen. En ik ben op mijn beurt alleen maar dankbaar dat ik ouders deze ruimte kan bieden en deze oneindige liefde mag omtoveren tot een verhaal waarin een kind weer even in het licht gezet wordt.
Dus nee, ik vind het niet moeilijk om in mijn werk bezig te zijn met overleden kinderen, omdat het niet draait om het moment van overlijden. Het draait om het kind en de onverwoestbare liefde die altijd blijf bestaan. Eline runt sinds het overlijden van haar zoontje ook een tijdschrift voor ouders van overleden kinderen. Meer weten? Kijk op www.nelmagazine.nl.
Leerkrachten weten: de start van het schooljaar is het moment om goede gewoontes aan te leren die kinderen later in de klas flink vooruit helpen.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Het zomerseizoen van Een Huis Vol loopt bijna op z’n eind, maar niet zonder een laatste dosis gezelligheid en bijzondere momenten bij de familie Bakhcha.
Actrice en content creator Carolien Spoor (37) is moeder van Otis (7) en Elias (5). Na achttien jaar met haar jeugdliefde Jon bewandelt ze nu haar eigen pad en dat voelt goed. Meer dan.
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.