Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Het afgelopen jaar heeft mijn zoontje Xess twee van de belangrijkste mensen in zijn leven verloren. Zijn opa en oma, allebei 59 jaar, allebei aan kanker. Vanaf de dag van de diagnose tot hun laatste adem was hij erbij. Hij zag hun strijd, hun kracht, hun liefde. En toen het moment kwam om afscheid te nemen, wilde hij écht afscheid nemen. Hij stond daar, zijn kleine handje op de kist, tranen over zijn wangen, en hij gaf ze nog een laatste kus.
Als moeder brak het mijn hart. Ik wilde hem beschermen tegen dit grote verdriet, maar wist ook dat ik hem niet moest weghouden. Dat hij zelf heel goed voelde wat juist was voor hem. “Mama, waar gaan ze nu naartoe?” vroeg hij me. Ik slikte mijn eigen tranen weg en zei: ‘Ze zijn niet weg, lieverd. Je draagt ze altijd bij je. In je hart, in je herinneringen.’
Ik wilde hem beschermen tegen dit grote verdriet, maar wist ook dat ik hem niet moest weghouden
Nu we weer thuis zijn in LA, is rouw nog steeds een dagelijks gesprek. Soms benoemt hij het zelf, soms merk ik het aan zijn blik. Verdriet komt in vlagen, en ik wil dat hij weet dat dat oké is. Dat hij mag huilen, dat hij mag praten, maar ook dat hij mag lachen om mooie herinneringen.
Dus doen we dat samen. We kijken naar grappige filmpjes van opa en luisteren oma’s lievelingsliedjes. We vertellen verhalen over hen en Xess maakt tekeningen met lieve berichtjes voor ze die we in de een doos stoppen, alsof ze ooit terug zullen schrijven. En soms, als hij zich even heel dicht bij hen voelt, kijkt hij naar de sterren en zegt: “Ik denk dat ze kijken, mama.” En ik voel met heel mijn hart dat hij gelijk heeft.
Eerder schreef Yolanthe over de bijzondere droom die Xess had. Lees die column hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).