Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Toen ik een paar jaar oud was, vluchtte ik met mijn moeder, zusjes en broertjes van Spanje naar Nederland. Onze thuissituatie was niet veilig: mijn vader was verslaafd en mijn moeder besloot ons in veiligheid te brengen, naar haar moederland. Maar daar begon een ander verdrietig hoofdstuk.
Op school werden we gepest. We waren anders. Zeven kinderen, één moeder, geen vader.
“Waar is je vader dan?”
“Ga terug naar je eigen land.”
Aan het eind van het schooljaar brachten sommige lieve ouders oude kleding van hun kinderen langs, in vuilniszakken. Voor ons was dat een feest. We gingen in een kring zitten in de woonkamer en mama haalde stuk voor stuk de kleren eruit. Wie het paste, mocht het houden. We waren zó blij. Maar op school herkenden kinderen hun oude kleren, en het begon met grapjes… die eindigden in gemene opmerkingen.
“Arme sloebers.”
“Je moeder is een Spaanse hoer.”
Ik weet nog dat ik dacht: Maar mijn moeder is Nederlands. En… wat is een hoer? Ik durfde het haar niet te vertellen. Ik wilde haar geen pijn doen. Uiteindelijk vroeg ik het aan een ouder meisje in onze straat. Wat ze zei, brak mijn hart. Hoe konden ze zoiets zeggen over mijn moeder? Mijn moeder was mijn alles.
Hoe konden ze zoiets zeggen over mijn moeder? Mijn moeder was mijn alles
Toen er een keer luizen in de klas waren, stormde een hysterische moeder binnen.
“Het is vast dat vieze Spaanse kind,” riep ze.
Ik werd op een stoel gezet, voor de hele klas. Mijn hoofd werd doorzocht. Geen luis te vinden. Ik rende naar huis en barstte in tranen uit. Mijn moeder was woedend en nam het voor me op. Maar het werd er alleen maar erger op.
Ik heb op verschillende basisscholen gezeten. Tot ik op een dag voor mezelf opstond. Tot hier en niet verder. Opeens was ik het populaire meisje. Wie had dat gedacht?
Kinderen kunnen heel hard zijn, maar ik geloof dat het begint bij ons, bij de ouders. Wij moeten onze kinderen leren om liefdevol te zijn, om te begrijpen, om vragen te durven stellen. Als wij het ze niet leren, zoeken ze zelf antwoorden. En dan is er vaak iemand die lijdt.
Eerder schreef Yolanthe over rouw, nadat Xess zijn opa en oma verloor. Lees die column hier.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Zelfs een koningin heeft iemand nodig bij wie ze haar hart kan luchten.
Louise emigreerde met haar gezin vanuit Frankrijk naar Nederland, voor het werk van haar man. Ze kwam er onlangs achter dat ze het sinterklaasfeest al die tijd verkeerd gevierd heeft.
Als je op vakantie gaat met een groot gezin, weet je één ding zeker: het blijft nooit bij alleen zonnebrand en zand tussen je tenen. In de nieuwste aflevering van Grote Gezinnen, Grote Vakanties liep de spanning onverwacht hoog op.
Na jaren van onzekerheid en publieke speculatie is er eindelijk duidelijkheid voor Marco Borsato (58). De rechtbank sprak hem donderdag vrij van de beschuldigingen van ontucht met een minderjarige, omdat er onvoldoende bewijs was.
Voor Daphne Bunskoek (52) en Wessel van Diepen (59) betekent twintig jaar samen zijn niet dat ze automatisch in een klassiek rollenpatroon stappen.