Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Toen ik een paar jaar oud was, vluchtte ik met mijn moeder, zusjes en broertjes van Spanje naar Nederland. Onze thuissituatie was niet veilig: mijn vader was verslaafd en mijn moeder besloot ons in veiligheid te brengen, naar haar moederland. Maar daar begon een ander verdrietig hoofdstuk.
Op school werden we gepest. We waren anders. Zeven kinderen, één moeder, geen vader.
“Waar is je vader dan?”
“Ga terug naar je eigen land.”
Aan het eind van het schooljaar brachten sommige lieve ouders oude kleding van hun kinderen langs, in vuilniszakken. Voor ons was dat een feest. We gingen in een kring zitten in de woonkamer en mama haalde stuk voor stuk de kleren eruit. Wie het paste, mocht het houden. We waren zó blij. Maar op school herkenden kinderen hun oude kleren, en het begon met grapjes… die eindigden in gemene opmerkingen.
“Arme sloebers.”
“Je moeder is een Spaanse hoer.”
Ik weet nog dat ik dacht: Maar mijn moeder is Nederlands. En… wat is een hoer? Ik durfde het haar niet te vertellen. Ik wilde haar geen pijn doen. Uiteindelijk vroeg ik het aan een ouder meisje in onze straat. Wat ze zei, brak mijn hart. Hoe konden ze zoiets zeggen over mijn moeder? Mijn moeder was mijn alles.
Hoe konden ze zoiets zeggen over mijn moeder? Mijn moeder was mijn alles
Toen er een keer luizen in de klas waren, stormde een hysterische moeder binnen.
“Het is vast dat vieze Spaanse kind,” riep ze.
Ik werd op een stoel gezet, voor de hele klas. Mijn hoofd werd doorzocht. Geen luis te vinden. Ik rende naar huis en barstte in tranen uit. Mijn moeder was woedend en nam het voor me op. Maar het werd er alleen maar erger op.
Ik heb op verschillende basisscholen gezeten. Tot ik op een dag voor mezelf opstond. Tot hier en niet verder. Opeens was ik het populaire meisje. Wie had dat gedacht?
Kinderen kunnen heel hard zijn, maar ik geloof dat het begint bij ons, bij de ouders. Wij moeten onze kinderen leren om liefdevol te zijn, om te begrijpen, om vragen te durven stellen. Als wij het ze niet leren, zoeken ze zelf antwoorden. En dan is er vaak iemand die lijdt.
Eerder schreef Yolanthe over rouw, nadat Xess zijn opa en oma verloor. Lees die column hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Samen met zijn ex-man Rob, die inmiddels is overleden, heeft Leco van Zadelhoff een dochter genaamd Robbie. Zadelhoff was recent te gast bij het programma De Kist, waar zowel zijn voormalige relatie als zijn rol als vader centraal stonden.