Fotografie: Paulien van Beusekom
Ik ben niet erg gelovig van aard. Ik geloof niet in het hiernamaals, zwangere maagden en iets met lopen over water. Ik geloof niet in horoscopen, al lees ik opvallend vaak horoscopen voor iemand die er niet in gelooft.
Ik geloof niet in manifesteren en visualiseren en andere woorden met veel lettergrepen die betekenen dat je gewoon heel veel aan iets moet denken en het dan krijgt. Zo denk ik bovengemiddeld vaak aan tiny houses bij het Comomeer in Italië, maar here I am, onder een Noord-Hollands systeemplafond. Leuzen als ‘ik ben een geldmagneet’ en ‘I love money and money loves me’ laat ik dus ook maar voor het gemak aan me voorbij gaan. Ik geloof ook niet in engelbewaarders of oranjebewaarders -want wat zijn dat in hemelsnaam? Maar waar ik sinds kort wel in geloof, dames en heren, is jinxen.
Dat komt allemaal door mijn kind. Al snel na haar geboorte leerde ik dat je heel voorzichtig moet zijn met wat je zegt. Eén verkeerde uitspraak en je hebt alles verpest. Je geluk dondert als een kaartenhuis in elkaar. Terwijl het net allemaal zo goed ging. En dat heb je dan mooi aan je eigen domme gedrag te danken. Want jij moest weer zo nodig zeggen dat het allemaal goed ging.
Dat is dus wat jinxen is: je spreekt iets positiefs hardop uit, waarna het gelijk bruut van je wordt afgepakt. Je zegt bijvoorbeeld: “Pietje heeft nou al een week geen darmkrampjes meer”. Nou, reken dan maar dat Pietje vanavond weer ouderwets ligt te kronkelen van de buikpijn. Arme Pietje. En dat is dan jouw schuld, want jij hebt het in je botte harses gehaald om zo’n uitspraak te doen. Het is eigenlijk het tegenovergestelde van manifesteren. Het verklaart dan ook perfect waarom ik nog steeds niet in een tiny house aan het Comomeer woon.
Voordat ik moeder werd, speelde het fenomeen jinxen nog niet zo’n rol in mijn leven. Inmiddels speelt het een gigantische rol. Ik durf nauwelijks nog mijn mond open te doen. Het gebeurde me namelijk al tientallen keren. “Rosie slaapt nu al een week door”, deelde ik dan verheugd mee aan een vriendin. Nou wat denk je? Er volgden natuurlijk wekenlang terrornachten. “Rosie eet elke avond haar bord leeg”, jinx-a-la-bim: dezelfde avond vrat ze geen moer meer. “Rosie heeft helemaal geen last van die vaccinatie gehad”, ja hoor, een seconde later begint ze te huilen. En ze voelt ook eigenlijk best wel warm aan.
Vriendinnen weten inmiddels dat ze me niks meer mogen vragen. Durven ze toch te vragen naar opvangvirusjes of nachtrust, dan stuur ik ze alleen een emoji terug. Zo eentje waarbij de mond een gesloten ritsje is. Ik doe immers geen uitspraken die mij duur kunnen komen staan. En dat gaat me goed af. Ik heb al maanden niks gejinxt en daar zijn we met z’n allen flink van opgeknapt. Wacht… jinx ik dit nou? Nee toch? Kan ik het nog ergens afkloppen? Ik ben een geldmagneet!!! Een geluksmagneet!!! God sta me bij!!! WAAAAHH!!!
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar eerste boek met eerlijke verhalen over het ouderschap verschijnt begin 2025. Volg haar momlife tot die tijd via Instagram.com/tarastokdijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Speelafspraakjes zijn meestal onschuldig. Een uurtje ravotten, wat drinken en een koekje erbij. Soms blijft het gezellig, soms moeten ze ineens naar huis omdat iemand moe of chagrijnig is. Maar je verwacht nooit dat je kind tijdens zo’n middag een Tikkie van honderden euro’s meeneemt.
In de nieuwste aflevering van Jelies & Gnodde: Grote Gezinnen Emigreren zien we hoe vader Johan Jelies zijn dochter Albertine eindelijk haar langgekoesterde droom vervult: een eigen puppy.