Beeld: Nine IJff
Kek Mama-columnist Sanne Akkerman deelt in haar boek Dit verzin je niet haar hilarische en chaotische leven met de wereld. Lees hier een verhaal uit het boek dat vandaag verschijnt.
Elke laatste week van het schooljaar is het vaste prik: de grote schoonmaak. Ouders sjouwen massaal speelgoed en materialen van school naar huis om deze op een of andere manier weer fris en blinkend terug te bezorgen. Het loopt uiteen van kussens die in de wasmachine verdwijnen, tot speelgoedkassa’s die een grondige sopbeurt krijgen en legopoppetjes die worden gebadderd. En eerlijk is eerlijk, elk jaar hoop ik stiekem dat mijn kinderen met iets groots en simpels aankomen. Want ja, geef mij maar een kinderwagentje dat je met één doekje weer blinkend krijgt, in plaats van een doos vol kraaltjes waarbij je jezelf afvraagt of het niet sneller is om gewoon nieuwe te kopen.
Maar helaas, de realiteit is weer eens anders. Mijn dochter komt op me af gelopen met een enorme plastic zak vol… klein grut. Ik zie het al van ver. En dat had ik natuurlijk kunnen voorspellen. ‘Sorry mama, het grote speelgoed was al weg, dus de juf zei dat ik dit maar mee moest nemen,’ zegt ze een beetje beteuterd. Ik kijk in de tas en… mijn hemel. Tientallen miniatuur supermarktproductjes. Mini pindakaas, boter, wasmiddel, hagelslag, knakworst, mayonaise, satésaus. Dit gaat me veel tijd kosten.
Net wanneer ik me mentaal aan het voorbereiden ben op een avondvullend programma vol priegelig schoonmaakwerk, hoor ik een andere moeder nuchter opmerken: ‘Ah joh, dat stop je toch gewoon in de wasmachine! Niet moeilijk doen, dat doe ik altijd met die kleine frutsels. In een kussensloop, even draaien en klaar is Kees!’ Nou, daar zegt ze wat. Daar heb ik zelf helemaal niet aan gedacht! Ik glimlach breed naar haar en steek mijn duim op. ‘Super idee, dat ga ik zeker doen!’ Dankbaar voor de tip gooi ik al die miniproductjes even later in een kussensloop en zet de wasmachine aan op een kort programma. Met een beetje geluk haal ik het spul er gelijk droog uit en dan kan het morgen alweer mee naar school. De juf zal vast onder de indruk zijn van mijn efficiëntie, denk ik nog.
De juf zal vast onder de indruk zijn van mijn efficiëntie, denk ik nog
Vol verwachting open ik na een uurtje de wasmachine. Maar in plaats van een hele zooi kraakheldere pindakaasjes en blikjes knakworst, zie ik alleen maar grijze pulp. Nee toch! Dan dringt er tot me door wat er is gebeurd; alle labels zijn eraf gegaan tijdens het wassen. De binnenkant van de trommel zit vol met flarden papier en lijmresten. Ook in de kussensloop is het één grote ravage. De miniatuurtjes zijn verworden tot kaalgeplukte, plastic restanten. De blikjes pindakaas en knakworst zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden.
De rest van de middag ben ik bezig om alle grijze fliebertjes uit de wasmachine te plukken. De miniatuurtjes doe ik voor de vorm maar weer terug in de tas, maar ik heb niet het idee dat ze nog
echt bruikbaar zijn als representatieve keukenverpakkingen. Ik plaats ook nog een foto via Instagram Stories, want natuurlijk moet mij dit weer overkomen!
De volgende ochtend ga ik – toch een beetje met het schaamrood op mijn kaken – naar de juf. Als ik bij haar binnenloop, begint ze meteen te lachen: ‘Haha, ik heb je story al gezien hoor! Echt typisch iets voor jou!’ Ik knipoog naar haar en zeg dat ik volgend jaar toch maar beter de grote poppenwagen mee naar huis kan nemen om te poetsen…
Dit verzin je niet! is nu verkrijgbaar. Dit boek is voor iedereen die zichzelf en de soms rare wendingen van het leven met een glimlach en een zucht tegemoet wil treden: het zal je laten lachen, ontroeren en bovenal een hoop ‘oh ja!’-momenten bezorgen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).