Samyra (39) is moeder van drie dochters (7, 6 en 3). Net als haar man werkt ze parttime om zoveel mogelijk tijd met de meiden te zijn. Want: die zijn maar zo kort klein. Dit en andere inzichten over ouderschap, deelt ze in haar column.
“Ik ging eens op een woensdagmiddag boodschappen doen met drie kleine kinderen. Die van mezelf hoor, dus dit is niet zo random als het klinkt. Het was aan het einde van de dag, na werktijd, iedereen was moe. En hongerig. En behoorlijk onredelijk, al zeg ik het zelf.
In de winkel stond ik blijkbaar iemand in de weg. Die nog vermoeider was. En nog hongeriger. En nóg onredelijker, al zeg ik het zelf. Ze zuchtte passief agressief, rolde met haar ogen en sneerde dat het natuurlijk ook niet handig is om al allemaal kinderen mee te nemen als je bij voorbaat weet dat het druk is in de winkel. Ik was inmiddels ook moe, hongerig, maar eigenlijk best wel redelijk (al zeg ik het zelf) en sneerde net zo passief agressief terug dat als het anders had gekund, ik liever ook geen boodschappen deed met drie onredelijke kleine mensen, in een veel te drukke winkel.
Was het een beschaafde uitwisseling van informatie? Nee. Kunnen we er iets van leren? Vast. Bijvoorbeeld, dat ouders niet voor hun lol allerlei kinderen meenemen naar de winkel op drukke tijden. Maar ook dat iemand zich best mag ergeren aan iemand die in een winkel het halve gangpad bezet met een winkelwagen, buggy, krijsende peuter, weglopende kleuter en mopperend schoolkind. Want laten we eerlijk zijn, dat is toch gewoon irritant?
Lees ook – Tara: ‘Ik heb veel respect voor langvoeders, zenbevallers en meerlingmoeders’
Wat mij betreft is dit op kantoor hetzelfde. Ik kom niet voor mijn lol pas om kwart over negen binnenvallen. Ik heb er dan al een halve werkdag opzitten. En ik zit niet graag standaard onder allerlei dubieuze vlekken. (Het kan overigens zo zijn dat dit meer mijn schuld is dan die van mijn kinderen). Ik vind het ook niet fijn om stipt om 17.00 uur het pand te verlaten en vind dat mijn collega’s zich daar gewoon aan mogen ergeren.
Vanuit hun perspectief kun je zodra je ouder bent ineens gaan en staan waar en wanneer je wil. Halverwege de lunch binnendruppelen, ‘want kinderen’. Last minute die belangrijke vergadering afzeggen, ‘want kinderen’. Voor de file de auto instappen, ‘want kinderen’. En wie blijft er om de boel op te vangen? Juist. Die collega’s die zeker wel begrip hebben, maar zich stiekem doodergeren.
Lees ook – Marjolein: ‘Vond dat zó a-relaxed, ongevraagd “goed bedoeld” advies’
“Vanuit hun perspectief kun je zodra je ouder bent ineens gaan en staan waar en wanneer je wil”
Veel dingen zijn prima te verklaren, want ik heb kinderen. Ik voel me er niet schuldig over hoor, dit hoort simpelweg bij deze fase. Maar ik ontken niet dat je met kids de boel op allerlei manieren ophoudt. Verklaarbaar en daardoor begrijpelijk is één ding, maar het kan tegelijkertijd super irritant zijn.
Als ik de volgende keer in het gangpad van die winkel sta, kies ik voor de beschaafde ‘ik begrijp dat dit irritant is’ optie. Niet dat die volgende keer er ooit nog komt trouwens. Reken er maar op dat ik ervoor zorg dat ik nóóit meer met drie hongerige kinderen rond etenstijd boodschappen doe. Dan maar wat eerder weg van kantoor, want…
Meer weten over Samyra? Volg haar via LinkedIn.
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…