Anne-Mieke: ‘Het Zwitserse kinderdagverblijf had veel weg van de rit in de partybus’

Anne-Mieke

4 november, 2025 - 07:00

Leestijd: 4 minuten

Gezelligheid kent geen tijd

Als dertiger merk ik dat de levens van mijn vrienden en mij ineens niet meer synchroon lopen. De één staat midden in de nacht met een flesje bier in de club, de ander met een flesje melk in de kinderkamer. De gemene deler? We beroepen ons allemaal met enige regelmaat op het verschoningsrecht.

Zelf zit ik momenteel tussen beide levensfases in. Kortgeleden omarmde ik het Nederlandse idee dat gezelligheid geen tijd kent. Hoogzwanger stond ik op de bruiloft van een goede vriendin te limbodansen. De nacht eindigde in een partybus vol dronken feestgangers. Het was een wilde rit. Zeker omdat ik er als één van de weinigen nuchter tussen zat. Je kon er natuurlijk je Zwitserse klok op gelijk zetten: de volgende dag was ik kapot. Toch had ik het feest voor geen goud willen missen.

Niet lang na deze bruiloft, kwam ik erachter dat gezelligheid in Zwitserland wel degelijk tijd kent. Deze ontdekking deed ik tijdens het bezichtigen van een Kita, oftewel een Zwitsers kinderdagverblijf. We konden zonder ellenlange wachtlijsten terecht bij een locatie in onze straat. Mijn man en ik stapten nietsvermoedend binnen bij een historisch pand. De situatie waarin we vervolgens terechtkwamen had veel weg van de rit in de eerdergenoemde partybus. Dit keer waren we niet omringd door dronken en onverstaanbare volwassenen, maar door waggelende peuters met een onbegrijpelijk Schweizerdeutsch-accent.

Zwitsers uurwerk

Zo plotseling als we ons in de chaos tussen de peuters bevonden, zo plotseling bleek die chaos zeer georganiseerd te zijn. Zoals ik al zei: in Zwitserland kent gezelligheid tijd. Het geluid van een bel klonk en op dat moment waggelden de peuters uit zichzelf naar hele kleine tafeltjes. Dit was blijkbaar het signaal om keurig te gaan zitten. De peuters genoten zichtbaar van een vers gekookte maaltijd. Naderhand klommen de peuters om beurten op een trap bij de gootsteen om hun tanden te poetsen. Ze wisten precies wat er moest gebeuren. De tandenborstels waren klaargezet in bekers en op kleur gesorteerd. Vervolgens trokken ze zichzelf in relatieve rust terug voor een welverdiend middagdutje. Na het slaapje zou er nog een boswandeling en een muzieksessie op het programma staan.

We waren onder de indruk. De peuters werden duidelijk getraind in zelfstandigheid. In Nederland zijn we blij als onze kinderen rond hun vierde naar het potje gaan. De Zwitsers, zo heb ik mij laten vertellen, maken er absoluut geen potje van. Zwitserse kinderen leren rond die leeftijd al hoe ze zonder ouderlijk toezicht naar school kunnen lopen of fietsen. Met deze wetenschap zal mijn aanstaande dochter haar verschoningsrecht vast niet lang nodig hebben.

Het leven gaat in een rap tempo en brengt ons van de ene levensfase naar de andere. Dat heeft effect op jezelf en soms ook op je vriendschappen. Het is een kunst om, ondanks alle veranderingen, met elkaar mee te blijven bewegen. Eén ding weet ik zeker: zelfstandigheid is waardevol, maar we hebben elkaar nog altijd hard nodig. Beschouw dit als je officiële excuus om een Zwitsers uurwerk aan te schaffen. Het zal je helpen om bewust tijd te blijven maken. Voor jezelf, maar ook voor de mensen die ertoe doen. Vergeet je nieuwe klokje vooral niet af en toe stil te zetten. Gezelligheid kent immers geen tijd. Althans, meestal.

Benieuwd naar Anne-Mieke’s emigratie naar Zwitserland en andere avonturen rondom haar zwangerschap? Je leest haar andere columns hier.

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time