Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Ken je dat? Dat je ergens loopt en plots zo gegrepen wordt door iets wat je ziet dat je er spontaan kwaad van wordt? Ik had dat van de week toen ik door het winkelcentrum liep in de plaats waar ik woon en mij een zo op het eerste gezicht leuke, moderne moeder met twinkinderwagen tegemoet kwam. Je weet wel, zo’n exemplaar waarbij twee spuitjes naast elkaar kunnen zitten. In deze zaten ook twee kleintjes. Alleen hing er op ooghoogte een ingebouwde iPad-schermpje waarop Peppa Pig een baby van een paar maanden en een peuter aan het entertainen was. ‘Serieus?!’ zei ik hardop in het voorbijgaan. ‘Een ingebouwd schermpje?’ Het was geen verwijt, meer pure shock. De moeder draaide zich om en zei fel. ‘Wat? Ga jij jouw kinderen de hele dag entertainen dan? Jouw kinderen kijken zeker nooit op hun telefoon?’
Daar raakte ze een pijnlijke plek. Ik vind namelijk al jaren dat mijn kinderen veel te veel aan hun telefoons en andere schermen vastgeplakt zitten, en het lukt mij ondanks serieuze pogingen maar niet om hun schermtijd drastisch te verminderen. Ik weet dat ik hen allerlei dreigementen en straffen boven het hoofd kan hangen, maar daar ben ik niet van. En een groot deel van hun sociale contacten loopt al vanaf groep vijf via hun mobieltjes en apps als snapchat en TikTok, en vast allang nieuwe apps die ik als boomer gemist heb.
Lees ook – Patrick was weer even peutervader en moest er de rest van de maand van bijkomen
Regelmatig ontdek ik dat ze om twaalf uur ’s nachts nog stiekem even wat YouTubers hebben gecheckt of dat er een gezellig gesprek plaatsvindt met een vriendje of vriendinnetje dat ook stiekem aan het bellen is van onder de dekens. Als ik dan de deur open om te checken of ik iets hoorde, dan houden ze zich slapend en komen weer in beweging als ik weg ben. Omdat ze hun mobieltjes ook als wekker gebruiken, mogen ze de telefoons van me op hun kamer houden en geef ik ze behalve een preek toch ook steeds weer het vertrouwen, in de hoop dat ze zelf ook gaan inzien wat het beste voor hen is. Maar dat is er een van de lange adem.
Lees ook – Britt: ‘Het schermgebruik onder ouders is echt niet oke’
Op hun school heerst sinds dit schooljaar een mobieltjes- en schermpjesverbod. Leraren viel het meteen op dat het in de pauzes plots tien keer zo luidruchtig was als voor de vakantie. Alle kids praten, schreeuwen, stoeien en lachen weer. ‘Geef ze alsjeblieft snel die mobieltjes terug,’ had een leraar gegrapt.
Dus ja mevrouw met de twin-kinderwagen. Mijn kinderen kijken ook schermpjes. Vaak zelfs. Alleen ik vervloek de dag dat de eerste kindermobiel ons huisje binnenkwam, want daarmee verloren ze veel te snel dat onbedorven vrije. Hun verwondering maakte plaats voor staren. Urenlang. Het liefst had ik ze nog jaren lekker laten spelen buiten. Die van u zitten zelfs als baby en als peuter al te staren en moeten continue vermaakt worden.
“Ik vervloek de dag dat de eerste kindermobiel ons huisje binnenkwam”
Het is geen verwijt, meer bezorgdheid. Ik zou zo graag de kinderen weer vaker willen horen schreeuwen en lachen in de buurt. Er wonen genoeg kids om ons heen, maar het is stil. Allemaal bezig met hun schermpjes. De mijne inclusief. En ze worden steeds jonger 100% geëntertaind. Zou er al een ondernemer bezig een schermpje te ontwikkelen voor ín de baarmoeder? Je kunt niet vroeg genoeg beginnen.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.