Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
“Wie helpt mij en mijn twee kindjes uit de brand? We zijn met spoed op zoek naar een nieuwe plek om in te wonen met zijn drietjes…” Het aantal van dit soort, vaak doorgestuurde berichtjes van wanhopig naar woonruimte zoekende moeders met jonge kinderen is op mijn Facebooktijdlijn allang niet meer op twee handen te tellen.
Hoeveel (vooral) moeders zijn momenteel niet in staat om voor een eigen dak boven het hoofd van zichzelf en hun kinderen te zorgen? De bizarre woningnood maakt dat een hoop moeders in de knel
zitten en dat zou niet zo mogen zijn. Als je jonge kinderen hebt is het pure horror natuurlijk om geen
dak boven je hoofd te hebben en elke dag maar weer te moeten schipperen en bedelen om je kinderen veilig binnen te hebben. En voor diezelfde kinderen is het helemaal compleet ongepast om rond geleurd te worden van de ene naar de andere slaapplaats bij familie en vrienden of door in een camper of, als je geluk hebt, even in een vakantiebungalow te slapen.
En dat is dan nog de groep moeders die de stap van uit elkaar gaan aandurfde in deze tijd van onzekerheid en lange wachttijden. Het moeten tientallen vrouwen zijn die thuis momenteel in de knel zitten en die in zo’n explosieve (pre-)scheidingssituatie zitten met alle rondvliegende emoties en die van de ene in de andere mishandeling gaan omdat ze geen idee hebben waar ze naartoe moeten als ze de relatie verbreken. Moeders die ‘kiezen’ om dan maar te blijven zitten waar ze zitten. Hoe ongezond, voor álle betrokkenen. Als je niet meer samen door één deur kunt moet je dat ook niet noodgedwongen blijven doen.
Als je niet meer samen door één deur kunt moet je dat ook niet noodgedwongen
blijven doen.
Een goeie vriendin van mij vertelde me kortgeleden dat ze al langer weg wil bij haar onberekenbare agressieve man, maar dat ze blijft omdat ze bang is dat ze geen huis weet te regelen voor haar en haar drie jonge kindjes met alle wachttijden overal. Ze had geïnformeerd naar woonruimte bij de woningbouwverenigingen in haar omgeving, maar die hadden allemaal wachtlijsten waar je een lange witte baard van krijgt en aan urgentie deden ze ook niet ‘zomaar’. Laatst had ze bijna de stap genomen toen haar partner, al vind ik dat zo iemand die titel eigenlijk niet verdient, in zijn woede een router tegen de heup van hun dochter had gegooid. Na een zeldzame sorry van die nare man bleef alles bij het oude en zitten die vriendin en haar kids nog steeds in die bijzonder ongezonde situatie.
Het is wachten op de volgende uitbarsting. ‘Ik wil wel weg,’ zei ze, ‘maar we kunnen niet.’ Hoeveel moeders en kinderen zitten er as we speak in zo’n hel en wie in Den Haag heeft een structurele oplossing voor dit probleem? Het kan toch niet zo zijn dat in ons land vrouwen en kinderen in de verdrukking zitten enkel en alleen omdat er geen huizen voor hen vrijgemaakt worden?
Charmaine (37) kwam als alleenstaande, dakloze moeder een leuke man tegen. Lees haar verhaal hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
