Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Mijn oudste is 21. Die woont in Zweden, het land van haar mam. Ooit, van haar eerste tot haar vierde levensjaar, heb ik zo goed als in mijn eentje voor haar gezorgd. Dat was in de tijd dat er een rechtszaak liep met haar moeder over haar hoofdverblijfplaats. Als je zover uit elkaar vandaan woont wordt je kind kunnen zien opeens een kwestie van alles of niets. Daar heb ik ooit twee goed gelezen boeken over geschreven, Weg van Lila en Vaderstad. Altijd heb ik me daarna geschikt naar de momenten die we konden krijgen. En let’s face it, dat waren kruimels. Daar had ik het als liefhebbende vader maar mee te doen. Gescheiden ouder zijn is ook vaak offers brengen in het belang van je kind. Inslikken wat je wilt zeggen, het beste doen in het belang van je kind en de situatie, om maar niets te forceren of de goede vrede te bewaren.
Maar vandaag opeens raakt me dat mijn meisje deze zomer weer maar een paar daagjes naar ons toe komt. Dat kan niet anders. Ze heeft haar dingen te doen en dat is uiteraard helemaal oké. Het is geen verwijt. Maar als vader voel ik plots zomaar even dat het te weinig is. Mijn andere kindjes die hier thuis wonen vragen bijna dagelijks naar hun grote zus en wanneer ze haar weer kunnen knuffelen. In hun ogen zie ik hun verlangen dat meteen het mijne weerspiegelt. En tegen mijn eigen gevoel in probeer ik voor de kindjes hier dan goed te praten dat ze hun zus niet zoveel kunnen zien en dat dat oké is, want ja, je wilt hun gevoel van gemis wegnemen. Maar het is niet oke. Nou ja, wel, maar nu even niet, verdorie.
Ik ben altijd sterk, houd me groot en ben flexibel als blijkt dat het weer een tijd gaat duren en dat als het zover is, het kruimels van tijd zijn die we kunnen doorbrengen samen. Natuurlijk, het is heel fijn dat die tijd er is. Heel veel andere ouders (en kinderen en grootouders) zitten in situaties dat ze hun kinderen, ouder en grootouders nooit kunnen zien om welke reden dan ook en aan hen denk ik ook. Dus ik prijs me gelukkig en voel me verdrietig tegelijk. Een gekke mix.
“Ik prijs mezelf gelukkig en verdrietig tegelijk”
Je kunt je wapenen tegen het gevoel van je kind al zolang te moeten missen, zolang al het wachten, zolang al slikken dat er altijd andere dingen of mensen elders of situaties voorgaan. Dat is het lot van de uitspraak van destijds. En nogmaals, geen verwijten, niet naar mijn dochter, niet naar haar moeder, zelfs
niet naar de drie vrouwelijke Nederlandse rechters van toen die tegen het advies van de raad voor de kinderbescherming in vonden dat ik mijn meisje na drie jaar liefdevolle solozorg op het vliegtuig moest zetten naar haar (ook liefdevolle) mam in Zweden. Hun tijd en hun liefdevolle verbinding is hen uit het diepst van mijn hart gegund. Maar soms krijgt de pijn even vat op me. Zoals nu.
PS: Binnenkort ga ik op Kek Mama wat heftige, grappige, ontroerende, aangrijpende en voor ouders hartstikke herkenbare passages uit Weg van Lila plaatsen. Ze gaan over de angst om je kind kwijt te raken in een vechtscheiding en tegelijk over het beste maken van de situatie voor jezelf en vooral voor je kind. Fijne dag! Wees lief voor elkaar, en jezelf.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Soms gebeuren er dingen die je nooit verwacht… zoals bevallen tussen de frietjes en milkshakes. Voor Alyce Rotunda uit Michigan werd dit werkelijkheid toen haar vierde kindje besloot niet te wachten tot het ziekenhuis. Haar dochtertje Matilda (inmiddels liefkozend McTilly genoemd) maakte haar entree op een parkeerplaats van McDonald’s, vertelt ze aan TODAY.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Soms voelt het moederschap een beetje alsof je een volle inbox probeert leeg te werken terwijl er continu nieuwe mails binnenploppen. Werk, partner, boodschappen, administratie, vriendinnen die je alweer veel te lang niet hebt gezien… en oh ja, die kinderen die ook nog aandacht, hulp met huiswerk en een fatsoenlijke maaltijd willen. Geen wonder dat […]
Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je kind terwijl je eigenlijk ‘nee’ bedoelt? Dat moment herkennen bijna alle ouders weleens. Soms zeg je ‘ja’ omdat het makkelijk is, omdat je hoofd vol zit of omdat je even geen zin in hebt in strijd.
Samen met zijn ex-man Rob, die inmiddels is overleden, heeft Leco van Zadelhoff een dochter genaamd Robbie. Zadelhoff was recent te gast bij het programma De Kist, waar zowel zijn voormalige relatie als zijn rol als vader centraal stonden.