Patrick (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Lees verder onder de advertentie
Ik kom net van een condoleance van een belangrijke jeugdvriend en ik denk aan het verdriet dat ik zag bij zijn moeder en zusjes. En tegelijk aan al die vaders en moeders en gezinnen die een kind, een broer of zus moeten missen. Als ouder zou je sowieso nooit je kind moeten overleven.
Zoon van de straat
Boyke was zijn naam. Hij was een zoon van de straat. Ooit, we waren kinderen nog, leerden we elkaar kennen op het voetbalveld, vele avonturen volgden, maar ieder gaat zijn eigen weg. Op die van Boyke stikte het van de demonen. Langzaam aten ze de lieve en tegelijk stoere jongen die hij was op, tot hij het kort geleden van hen verloor en geen uitweg meer zag.
Voor ieder van mijn kindjes houd ik boekjes bij, met bijzondere verhaaltjes over hun jongste jaren. Ik zet er ook levenstips in, voor later. Een van die tips luidt: ‘Ken jij op dit moment iemand die je eigenlijk nog wilt bellen, met wie je nog contact wilt maken, om iets goed te maken, iets uit te spreken of om zomaar even aan te raken, en bij wie je dat om een of andere reden steeds maar niet doet? Wat houdt je tegen en hoe zou je je voelen als je nu zou horen dat diegene er niet meer is? Maak verschil.’
Ik leer mijn kinderen om die contacten wel te maken, wel dat verschil te maken, even iets liefs te zeggen of te sturen, af te spreken en zomaar aan te raken. Voor mijn gevoel zeg ik het vaak tegen dovemansoren, want ze zijn zo jong dat ze nog compleet in hun kinderbubbels zitten. Ik hoop vurig dat er iets blijft hangen voor later. Want zoiets als wat een oud-collega van me ooit overkomen is gun je niemand. Die had ruzie met zijn vriend en zakenpartner en zonder nog iets te zeggen gingen ze uit elkaar. De vriend verongelukte die avond en nooit konden ze het nog goed maken.
Lees verder onder de advertentie
Een schouder bieden
Voor mij was Boyke iemand met wie ik graag nog eens contact had gemaakt, even naar hem luisteren, hem ergens mee helpen, een schouder bieden, het gevoel geven dat hij niet alleen was, want in zijn leven was – ondanks dat hij van superlieve huize kwam – hulp altijd dringend gewenst. Hij was immer op zoek naar geld om zijn grillen te stillen.
Achter zijn problemen zat nog altijd het jongetje, de zoon, het broertje, de vriend verscholen die hij ooit was. Het kind dat we allemaal geweest zijn en zoals de meesten op dit platform ze zelf thuis hebben. Ieder met zijn eigen dromen en tekortkomingen. Maar ik was blind door wat ik zag. En nu is het te laat.
Dus de voor de hand liggende vraag is; hoe zit dat bij jou? Bij wie in jouw leven kun jij een groot verschil maken door een klein gebaar, een handreiking of een lief berichtje? En, wat houd je tegen? Wees lief voor elkaar. Nu het nog kan.
Nu de meivakantie achter de rug is, gaat het snel: nog maar twee maanden en dan begint de zomervakantie. Gaan jullie dit jaar voor weekje zon, zee en strand in Spanje of met de auto naar Zeeland? De eerste vraag die opborrelt bij het zoeken naar een vakantie is vaak: wat mag het kosten?
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
Je denkt misschien dat een relatie zomaar eindigt, maar het tegendeel is waar. Onderzoekers ontdekten dat het einde meestal al jaren van tevoren zichtbaar is – in twee duidelijke fases.
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Als jouw kindje nog niet rondstapt terwijl leeftijdsgenootjes al rennen, voel je je misschien ongerust. Maar goed nieuws: laat lopen kan juist wijzen op iets positiefs. Volgens een nieuw onderzoek doen baby’s die wat langer de tijd nemen met hun eerste stapjes het later beter op school.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.