Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Hij staat weer voor de deur. De zomervakantie. Toen mijn kids en ik nog in Nederland woonden was het elk jaar zes hele weken overleven. Ik zie al die jaren aan me voorbijschieten. De zon schijnt hoog aan de hemel, de juf zwaait ons uit met een glas rosé in haar hoofd, de kinderen juichen alsof ze net te horen hebben gekregen dat Fortnite een verplicht vak wordt. Laten we één misverstand meteen opruimen: vakantie is géén vakantie. Niet voor ouders. Vakantie is gewoon werken, maar dan zonder collega’s die je koffie brengen, zonder pauzes, en met mensen die je naam 27 keer per uur roepen, meestal gevolgd door een klacht.
“Pap, hij gaat niet uit mijn kamer!”
“Pap, ze kijkt naar mijn boterham!”
“Paaaaaap, ik verveel me.” (maal 361)
Dag één begon altijd hoopvol. We maakten een planning. Iets met picknicken, boswandeling, filmavond, knutselen. Pinterest zei dat het kan. Pinterest liegt.
Tegen lunchtijd was ik standaard de planner kwijt, was het huis ontploft, had één kind blauwe lippen van een stift (“zij wilde zien of het werkte als lippenstift”, “Nietus!”, “Wellus!” etc) en stond ik een geplunderde koelkast of lege snoepverpakkingen te bekijken achter een bed. De picknick? Viel letterlijk in het water. De wandeling? Na twintig meter al gezeur over muggen, dorst, blaren, lege mobieltjes en “ik moet naar de wc”.
En dan kwam de fase: uitjes. Want o ja, kinderen moeten wat doen. Dus hup, naar de Efteling, het zwembad. Waar jij een uur in een klamme kleedkamer staat en je kind vijf uur in een plastic band door een wildwaterbaan glijdt terwijl jij je afvraagt of chloor ook stress oplost. Of naar een binnenspeeltuin, waar je voor 40 euro toegang krijgt tot een ruimte vol krijsende kinderen, plastic friet en een geur die het midden houdt tussen zweet, energiedrank en wanhoop. Elke dag moet je iets. Want niets doen leidt tot schermtijd en schermtijd leidt tot schuldgevoel. Dus dan gingen we maar weer naar opa en oma, of dat ene ‘educatieve museum’ waar mijn kind binnen twee minuten vroeg of er ook een glijbaan was.
En de avonden? Die waren voor het politieagentje spelen.
“Nee, het is bedtijd.”
“Nee, één ijsje is genoeg.”
“Nee, je mag je broer niet verkopen op Vinted.”
De enige rust kreeg ik op het toilet, en zelfs daar klopte iemand op de deur met een vraag over snacks, verloren sokken of het bestaan van God. En was het dan alleen maar kommer en kwel? Tuurlijk niet. Er waren natuurlijk ook stapels mooie momenten. Momenten waar je het allemaal voor doet. Een onverwachte knuffel. Een kind dat giechelt in de tent. Een zandkasteel dat ineens niet instort of een avond zomaar geen kinderruzies. En dan denk je: ach, misschien is het zo erg nog niet. Tot iemand hier laatst op het Spaanse schoolplein vroeg: “Hebben jullie in Nederland ook twaalf hele weken zomervakantie?” Tw… twaalf? Holy fukkie. Daar werd ik even stil van.
Meer lezen van Patrick? Hier vind je al zijn andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.
Je denkt: vakantie in Canada, dat wordt sightseeing, maple syrup proeven en selfies bij de Niagara Falls. Maar voor Saskia (45) liep het nét iets anders. Zij ging op reis met haar man en dochter en kwam terug met… een baby. En nee, dat stond niet in de planning. Sterker nog: ze had geen idee […]
Geke (@gekeborn) is 28 jaar, verloskundige, echoscopist, anticonceptiespecialist, auteur en maakt daarnaast de podcast Zwanger & Zo. Hierin deelt ze verloskundige informatie en positieve bevallingsverhalen om aanstaande ouders te inspireren en ervaringen te delen. In haar column neemt ze ons mee in haar onregelmatige leven als verloskundige.
Het leek een gewone dinsdagavond in huize Jelies. Tot dochter Johni ineens zó verstopt zat, dat haar lichaam een andere uitweg zocht. Spoiler: het ging niet via beneden.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van Anne-Roos (36). Haar peuter is bang voor oma. Anne-Roos wilt haar kind de ruimte geven, maar ziet ook de teleurstelling bij haar schoonmoeder die niets liever wil dan knuffelen en spelen met haar kleinkind.