Patricia over vliegangst: ‘De alcohol in een klein flesje wijn doet wonderen’

Ze zeggen weleens: ‘De kinderen van de kapper hebben de langste haren.’ Een mooi voorbeeld van dit gezegde ben ikzelf – daar kom ik zo op terug – en een ex-vriendje. Hij was lang, blond en knap, maar emotioneel hopeloos in de war. Toen ik op onze derde date vroeg wat zijn ouders deden, was ik dan ook stomverbaasd dat zijn moeder psychiater was. Hij had heel wat therapie-uurtjes gemist, zullen we maar zeggen, en onze stormachtige relatie strandde na drie ingewikkelde, maar bevlogen maanden.

Vliegangst

Bevlogen was ook mijn moeder. Letterlijk. Ze was namelijk stewardess. 45 jaar lang. Vliegen was bij ons thuis heel normaal, maar ik was als de dood om in een vliegtuig te stappen. We gebruikten ook het vliegjargon. Zo hadden we het niet over vliegtuigen, maar over ‘kisten’ en ‘de crew’, in plaats van het personeel. Op de vensterbank in onze keuken prijkte een hele rij Delfts blauwe huisjes en mijn zusje en ik moesten vaak stil zijn, omdat onze moeder haar New York-jetlag lag uit te slapen.

In foetushouding

Vanaf een jaar of veertien ontwikkelde ik een serieuze vliegangst. Mijn moeder nam me mee naar India en terwijl iedereen lag te slapen was ik wide awake. Vrezend voor mijn leven tijdens een negen uur durende turbulente vlucht. Terwijl mijn moeder druk was met het bereiden van het ontbijt, telde ik in foetushouding de afschuwelijke uren af. Inmiddels heb ik mijn vliegangst met verschillende cursussen redelijk onder controle gekregen. Maar écht overgaan, lukt niet.

Lees ook: ‘Ik hoorde mezelf zeggen ‘Zou je die trui nou wel aan doen?’ Verschrikkelijk!’

Alcohol doet wonderen

Terwijl ik dit schrijf, wacht ik bij de gate om acht uur lang over een oceaan te vliegen. Ik zoek naar dat angstige gevoel, maar ik merk dat ik mijn zenuwen redelijk onder controle heb. Of ik dat rationeel heb opgelost? Nee. De alcohol in een klein flesje wijn doet wonderen op een nuchtere maag. Ja, I self-medicate. Niet oordelen. Het is dit óf ik stap niet in. Ook kocht ik vanochtend nog even snel wat Valdispert Extra Sterk. *popt een pilletje*. Klaar om te vliegen!

Licht beschonken

Tja, je kunt je afvragen of het pedagogisch verantwoord is: een moeder die licht beschonken in het vliegtuig stapt. Maar alles voor de kids. Maria, mijn oudste, kijkt me aan en ik herken haar blik direct. Alsof ik in de spiegel kijk (ja, minus de alcohol dan). ‘Mam, ik vind het eng…’, zegt ze. ‘Ach lieverd, dat hoeft echt niet. Vliegen is leuk en bovendien superveilig!’ hoor ik mezelf zeggen. Ik pak haar hand en ze leunt tegen me aan. Dan draait ze zich weer naar me toe en vraagt: ‘Mam, mag ik in New York naar de kapper?’ – ‘Hoezo?’ vraag ik verbaasd. ‘Mijn haren zijn gewoon ineens heel lang.’ Ik moet lachen en zeg haar dat ik dat een goed idee vind.

Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.