Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Lees verder onder de advertentie
Wat een hartverscheurende week hebben we achter de rug. Ik zeg wel ‘we’, maar ik bedoel natuurlijk de families in Turkije en Syrië.
Zo verschrikkelijk veel verdriet, zoveel leed en zo onrechtvaardig. En dan dat ene beeld. Dat beeld dat ieders hart verscheurde en waarvan de onbeschrijfelijke pijn je als toeschouwer al teveel wordt. Een pijn die verder reikt dan ons menselijk vermogen eigenlijk aan kan. Ik heb het over de foto van een vader die de hand van zijn overleden dochter vasthoudt. Je ziet enkel de hand van het 15-jarige meisje. Haar lichaam ligt, op wat ik zelf heb ingevuld, haar eigen matras. In haar slaap overvallen door een loodzwaar blok beton dat het leven bruut uit haar jonge lichaam heeft geslagen.
Je ziet dat zijn ziel zijn lichaam heeft verlaten via zijn ogen. Ze zijn wel open, maar kijken naar niets.
Zij begraven onder het puin, hij onder zijn gevoel.
Omdat het verlies van een kind boven al het andere verdriet uitstijgt. Te veel omvattend om te voelen.
En ik kon alleen maar denken: wanneer laat je dan de hand van je overleden kind los?
Dat is emotioneel toch onmogelijk?
Een ander onbeschrijfelijk leed kwam tot ons middels het beeld van een pasgeboren baby, dat nog met de navelstreng aan de overleden moeder vastzat. De baby maakt het na wat blauwe plekken na goed en draagt de naam ‘wonderbaby’.
Lees verder onder de advertentie
En dit zijn pas twee verhalen van twee families. Er zijn inmiddels 7900 doden geteld en de zoektocht wordt bemoeilijkt door ijzige temperaturen en het genadeloze winterweer. Mijn hart breekt voor alle ouders en kinderen die elkaar los hebben moeten laten door dit verschrikkelijke drama.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Elke generatie moeders denkt stiekem dat zij het echt anders doet dan de vorige. En dat klopt ook best. Waar oma nog geloofde in “niet lullen maar poetsen”, en onze eigen ouders ineens álles gingen overanalyseren, blijken Gen Z-ouders hun eigen route te kiezen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.