Bas: ‘Papa, volgens mij zie ik daar een blote piemel…’
Het zal je gebeuren: heb je net al je spullen uitgepakt op het strand, in je eentje met drie kinderen, blijk je op het naaktstrand te zitten.
Lees meer
Patricia: ‘Is het gek als ik zeg dat de dood van mijn moeder makkelijker te verwerken was dan mijn scheiding?’
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Iedere vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Lees verder onder de advertentie
Is het gek als ik zeg dat de dood van mijn moeder makkelijker te verwerken was dan mijn scheiding? Misschien niet politiek correct, maar wel waar. Haar ziekte kondigde zich aan met een duidelijke einddatum, waardoor ik me mentaal kon voorbereiden. En ja, ik voelde uiteraard empathie. Ik ben geen koude klootzak. Maar laten we eerlijk zijn: mijn relatie met mijn moeder was ‘uitdagend’. Dat klinkt netter dan de versie die ik met vriendinnen deel, waarbij de woorden ‘licht narcistisch’ en ‘emotionele chantage’ nog weleens voorbijkomen.
Lees verder onder de advertentie
Persoonlijk life coach
Mijn moeder had een talent om mijn gemoedstoestand in haar handen te leggen – en mij verantwoordelijk te maken voor die van haar. Als zij zich rot voelde, was dat vaak ‘omdat ik iets had gezegd of gedaan’. Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar veel Boomers hebben er nogal een handje van om hun kinderen emotioneel in te zetten als een soort persoonlijke life coach. En laten we eerlijk zijn, soms trap ik precies in dezelfde val. Maar een kind zou zich nooit verantwoordelijk moeten voelen voor de emoties van zijn of haar ouders. Punt.
Lees verder onder de advertentie
En dan het S-woord. Ik heb het mijn moeder nog nooit horen zeggen. Voor de babyboomgeneratie bestaat ‘sorry’ simpelweg niet. Het is een soort collectief ontbrekend gen.
Sorry
Ik heb als moeder al een paar keer oprecht en vanuit mijn hart sorry gezegd tegen mijn kinderen. Niet dat ik daar trots op ben, maar ik denk dat het wel belangrijk is. Je laat daarmee zien dat niemand perfect is, dat fouten maken menselijk is, en dat verantwoordelijkheid nemen je niet kleiner maakt, maar juist sterker. Of ik daar gelijk in heb? Geen idee. Dat weten we over een jaar of vijftien…
Lees verder onder de advertentie
Goed, rouw komt in verschillende vormen. Soms kun je er een zwarte strik omheen binden, soms vreet het je op. Scheiden voelt voor mij als dat laatste. Niet de mooie, Instagramwaardige versie waarbij je samen thee drinkt en ‘bewust ontkoppelt’ zoals Gwyneth Paltrow dat zo gezellig verwoordt. Nee, scheiden is gelaagd, een emotionele ui waar je doorheen moet pellen, met veel brandende ogen en tranen tijdens het proces.
Veel overzichtelijke
Nog zoiets, toen mijn moeder overleed, kwamen er een paar gouden ringen bij. Bij een scheiding gaat er één af. En die leegte is moeilijk te duiden. Verdriet om iets dat nooit meer hetzelfde zal zijn. En het lastige is: in theorie zou het wel kunnen! Je kúnt on-scheiden. Dat maakt het zo verdomd ingewikkeld. Dood is dood. Veel overzichtelijker, als je het mij vraagt.
Lees verder onder de advertentie
Natuurlijk, ik tik deze column heel stoer, maar ik weet dat iedereen rouw anders beleeft. Als ik nu aan mijn moeder denk, zit daar steeds meer zachtheid bij. Mijn gedachten vullen zich steeds vaker met liefde in plaats van oude pijn. Maar als ik mijn kinderen op zondagavond zie thuiskomen van een weekend bij hun vader heel blij en gelukkig, dan ben ik blij voor ze, maar breekt mijn hart weer opnieuw.
Scheiden is rouwen zonder een begrafenis. En de wereld verwacht dat je ergens gewoon doorgaat, want je hebt er tenslotte zelf (in mijn geval) voor gekozen.
Dus ja, mijn huwelijk is misschien wel ter ziele. Maar ik zal er toch echt mee moeten leren leven…
Je vindt alle columns van Patricia hier.
Abonneer met cadeau of korting
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Ook interessant voor jou
Lees verder onder de advertentie
