Nicolette Kluijver: ‘Het was me niet opgevallen dat mijn kinderen een circus aan luizen hadden’

Ana, Isa en Jesse zijn echte rouwdouwers. Make-upjes, lekker lang voor de spiegel staan of zelfs zoiets als haren kammen; ze hebben er geen interesse in. Er moet in bomen worden geklommen, hutten worden gebouwd, je kleren moeten zes keer per dag onder de moddervlekken en scheuren komen te zitten.

Ik benoem het tegenover andere ouders graag positief: het zijn gewoon actieve buitenkids. Toch hebben we een aantal vaste regels in huis. Als je speelt mag je vies worden, als je vies bent was je jezelf voordat je naar bed gaat. Haren kammen en tanden poetsen doen we in de ochtend en in de avond. We eten voldoende vitamines, we drinken water in plaats van sap, je bent lief voor je medemens en we houden van dieren.
 

Lees ook
Nicolette Kluijver over het moederschap: ‘Ik moet strenger worden' >
 

Dierenvriend

Nu dacht ik dat ik de grootste dierenvriend was van onze familie, maar mijn kinderen zijn mij in het kwadraat. Ik heb ze geleerd dat je niets mag doodmaken, behalve dan een mug die de hele nacht om je kop zoemt. Maar die liefde voor dieren ging op een goed moment net iets te ver. Er was een luizenuitbraak op school. We waren al gewaarschuwd. En omdat mijn kinderen gedwongen moeten worden om überhaupt haren te kammen en uitgebreid te badderen, was het me gewoon niet opgevallen dat ze alle drie een circus aan luizen op hun hoofdjes hadden.

Dus toen Ana op een dag bij haar vriendinnetje ging spelen, kreeg ik na een uur een verontrustend berichtje van haar moeder, die huisarts is. Ze had luizen gezien op Ana’s hoofd. Ze had een foto van een van de beestjes meegestuurd die meer op een luis-olifant leek. Die beesten hadden zich al lekker te goed gedaan aan mijn dochter. Hoe had ik dit niet kunnen zien? Ik voelde me de slechtste moeder op aarde.
 

Luisdier

Bij thuiskomst heb ik ze alle drie in de badkamer neergezet. “Lieve schatjes, jullie moeten gewassen worden, behandeld en daarna uitgekamd. Jullie hebben luisjes.” “Dat weten we mama”, zei Isabella wijs. Met haar lieve wipneusje vol sproetjes en haar uitdagende blik. “Maar mama, luizen zijn ook dieren. We hebben gewoon een luisdier.” De liefde voor dieren van mijn kinderen gaat ver, maar stopt nu wel even bij het afvoerputje. Iedereen in bad, we gaan ontsmetten!
 

Deze column staat in Kek Mama 13-2020.

Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.