Beeld: Getty
Kek Mama-columnist Mariëtte Middelbeek zet elke week persoonlijk, herkenbaar en met humor de zaken voor je op een rij. Deze week: het consultatiebureau.
Mariëtte werd aan alle kanten gewaarschuwd voor het consultatiebureau. Nu is het haar favoriete hang-out.
Vele waarschuwingen waren mijn deel toen ik een jaar of twee geleden moeder werd. Een samenvatting: die mommy muffin top gaat nooit meer weg, en berg je voor het consultatiebureau. Dat eerste bleek waar, wat mij deed vrezen voor het tweede. Horrorverhalen kwamen mijn kant op: hoogbejaarde betweters met samengeknepen ogen en rode pennetjes zullen kruisjes achter je naam zetten als je twee minuten te laat bent dan wel voor het zesde jaar stopt met borstvoeding. Weegt je kind een nul komma nul één gram te veel of te weinig, dan beginnen sirenes te loeien in de spreekkamer en dien je je te verantwoorden over de fruit- en groente-inname van je baby van zes maanden en wie wil overleven in de consultatie-jungle kan maar beter nooit toegeven dat in de krochten van haar keukenkasten wellicht een aangebroken fles aanmaaklimonade te vinden is.
Sidderend bereidde ik me voor op de eerste afspraak, meteen een vuurdoop, want: huisbezoek. Ik zoog en boende me een ongeluk, wat gezien mijn postnatale staat een slecht idee was. Enigszins bleekjes deed ik die middag de deur open, hopend dat mijn zoon niet in de halve minuut die ik de kamer verliet uit de box zou vallen ofzo, wat niet erg waarschijnlijk was, want hij was acht dagen. De jeugdverpleegkundige die binnenkwam leek me erg aardig, maar ik kon natuurlijk niet vertrouwen op mijn waarnemingen, want getuige de verhalen die ik had gehoord, werken er op consultatiebureaus uitsluitend heksen en kenaus met een grote zweep.
Nou, twee jaar en nog een kind verder wacht ik nog steeds op die zweep. Ik weet dat het heel erg done is om over het consultatiebureau te klagen, maar eerlijk gezegd irriteert me dat een beetje. Als ik zeg dat ik het er wel prima vind, word ik raar aangekeken. Maar zo erg is het allemaal niet. De groeimarges zijn zo ruim dat zelfs mijn peutertank erbinnen valt, de keuze voor borst of fles wordt genoteerd in het dossier maar niet beoordeeld (ik had nog gehoopt op een sticker wegens vijf maanden borstvoeding, maar helaas) en ik heb nog net geen tegeltjes laten maken met de uitspraak: ‘Vlekjes komen, vlekjes gaan.’ Dat de verpleegkundige een keer opmerkte dat alle baby’s liggend beginnen en lopend eindigen en daar tussenin allemaal iets anders doen, vond ik ook wel lekker relativerend. Oké, mijn zoon van bijna een jaar kroop nog niet, ja dus?
Dat betekent niet dat de consultatiebureaumensen en ik elkaar altijd zitten te vertellen hoe blij we met elkaar zijn. Natuurlijk zijn er weleens dingen. Zo ben ik van mening dat Casper (nu 2) nog steeds best met een fles Nutrilon naar bed kan, het consultatiebureau pleit voor pap-van-een-bordje. Da’s leuk, maar die fles is hier heilig aangezien Casper er altijd zo lekker op slaapt en slaap is een groot goed. Ben ik eerlijk over, vinden ze prima. Toen Nora’s heupen laatst niet helemaal recht bleken te staan vond ik de subiet ingelaste echo wat overdreven, maar goed, we gingen en alles bleek in orde. Ik heb zelfs opgebiecht dat Nora het grootste deel van de tijd halverwege de nacht in ons bed eindigt. Niet eens een opgetrokken wenkbrauw.
Dit weekend was ik op een verjaardag. Iemand zei ‘het is wat met het consultatiebureau’, waarop anderen begonnen te knikken en iedereen allerlei voorbeelden wist op te dissen waaruit bleek dat het consultatiebureau uitsluitend is uitgevonden om ouders te irriteren. Daarna kwam het volgende klaagonderwerp ter tafel: het weer, want daar deugde ook maar weinig van deze zomer. Ik overwoog over de treinen te beginnen, maar deed het toch maar niet.
.
Mariëtte Middelbeek (33) is schrijver en chef redactie van Kek Mama. Ze is getrouwd met Erik, met wie ze zoon Casper (2) en dochter Nora (6 maanden) heeft.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.