Dat haar zoon moest wennen aan de kinderopvang, had Kek Mama’s Malu wel verwacht. Maar dat hij nu al voor de zoveelste keer hysterisch wordt zodra ze ook maar één stap over de crèchedrempel zet, had ze niet ingecalculeerd.
Mack vanaf z’n eerste verjaardag één dag per week naar de opvang brengen zodat ik wat extra uurtjes kon werken: het leek zo’n goed plan. Op papier, want hoewel de crècheleidsters schatten zijn en er alles aan doen om het onze zoon naar zijn zin te maken, haal ik ‘m keer op keer eerder op omdat hij zowat ontroostbaar is…
Hij eet z’n fruit niet, drinkt slecht en stopt pas met huilen als een van de leidsters hem op schoot neemt. Zelfstandig spelen? Daar moet hij helemáál niets van weten. En dat terwijl het thuis heerlijk vindt om zich op z’n kleedje, omringd door speelgoed, in zijn eigen bubbel te begeven.
Lees ook
Deze moeders werken fulltime: ‘Mijn kinderen hebben het prima naar hun zin op de crèche’ >
Eerst gooiden we het op ‘een kwestie van wennen’, maar ik moet toegeven dat ik hier langzaam op terugkom. Wie weet víndt hij het gewoon akelig en kan hij die prikkels moeilijk verwerken – misschien ook niet zo gek, want al vanaf z’n geboorte is hij extreem gevoelig voor alles wat om hem heen gebeurt.
Man, wat voel ik me soms schuldig; ‘Doordat ík een paar uur extra wil werken, is Mack zo verdrietig’, schiet er geregeld door m’n hoofd. We kijken het daarom nog een paar keer aan. Blijft hij het lastig vinden? Dan adviseert de crèche ons om hem in plaats van één hele dag, twee halve dagen te brengen – schijnt vaak enorm te helpen. Toch blijf ik hard hopen dat het snel beter gaat, want hem twee dagen missen, daar moet ík weer aan wennen.
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.