Column Malu: ‘Waarom ik stellen bewust niet uit mezelf naar hun kinderwens vraag’

‘Sinds ik moeder ben, vind ik het een van de persoonlijkste vragen ooit. Misschien wel te persoonlijk…'

Een slopend ivf-traject

Het is niet dat ik zelf moeilijk zwanger kon worden of een pittige zwangerschap had, maar doordat wij zo in de babysferen zaten, werd ik wel vaker geconfronteerd met stellen waarbij kinderen krijgen een stuk moeizamer ging. Zo duurde het bij een vriendin bijna vijf jaar voordat ze een positieve test in handen had (iets wat pas ter sprake kwam tijdens míjn zwangerschap), probeerde mijn nicht jaren, tevergeefs, voor een tweede keer zwanger te worden en zit een collega nu nog steeds in een slopend ivf-traject.

Lees ook
Prachtige IVF-foto gaat viral op internet >

Voorzichtiger

Op het eerste gezicht merkte ik daar niets van, maar toen diezelfde nicht mij na mijn bevalling openhartig vertelde over hoe confronterend ze het in het begin vond om mij met een baby te zien – ook al was ze natuurlijk ook enorm blij – ben ik een stuk voorzichtiger geworden. 

‘De norm?'

Om te voorkomen dat ik mensen kwets, vraag ik daarom nooit uit mezelf ‘of ze al bezig zijn met kinderen'. Want buiten het feit dat je hiermee impliceert dat ‘kinderen krijgen’ de norm zou zijn in deze maatschappij (wie weet wíllen ze helemaal geen kinderen – is toch ook mogelijk?), kan zo’n vraag onbewust hard binnenkomen. Hoe goedbedoeld ook.