Vraag Kek Mama’s Malu hoe zij de eerste maanden van het moederschap ervaart en ze bekent dat het de zwaarste periode ooit is. Maar ook de allermooiste.
Wakker worden door het gesmak van je baby: het klinkt misschien idyllisch, maar ík vind het behoorlijk zwaar om ’s ochtends gelijk ‘aan’ te moeten staan. Hup, luier verschonen, flesje maken, voeden, als gek onder de douche springen (om vervolgens niet eens de tijd te hebben om het sop uit m’n haren te spoelen), een makkelijke huisklof aan en met een beetje geluk tussendoor een hap van een droge boterham nemen. En dan is de dag nog maar net begonnen….
Vaak genoeg mis ik de relaxte bankavonden met m’n vriend. Samen ongestoord op vakantie gaan, de katers na drie flessen wijn, midden in de nacht besluiten om door de stad te tuffen en gewoon lekker kunnen doen waar je zin in hebt. Hoe bizar het ook klinkt, soms kan ik best begrijpen dat er vrouwen zijn die geen kinderen willen. Je levert immers veel van je oude leven in.
Lees ook
Deze lollige Instagram-accounts bewijzen dat het moederschap niet altijd over rozen gaat >
Maar als ik bovenstaande aan mijn vriendinnen vertel en daarna zeg dat de afgelopen maanden met mijn zoon wél de gelukkigste van mijn leven waren, kunnen zij dat moeilijk rijmen. Logisch misschien, want ook ik kan me herinneren dat iemand ooit precíes hetzelfde tegen mij zei. Onzin, dacht ik op dat moment. Maar -hoe cliché het ook klinkt- ik had nooit gedacht dat de liefde voor een kind zó intens kon zijn.
Soms betrap ik mezelf erop dat ik al uren naar ‘m staar. Ik lach dan zonder dat ik het door heb zo breed dat ik er kramp van in m’n kaken krijg. Als hij vervolgens teruglacht voel ik me een verliefde puber, maar dan keer duizend. Ik loop over van trots als hij gekke geluidjes maakt, begint te brabbelen en langzaam naar van alles aan het grijpen is. Mijn telefoon staat stampvol onbenullige babyfoto’s. En als ik tijdens mijn werk ineens een filmpje opgestuurd krijg waarin onze zoon zélf z’n nekje omhoog tilt, snotter ik zowat over m’n toetsenbord.
Het moederschap is niet louter eureka, maar als je vraagt of ik het ooit anders had gewild, zeg ik nee: geef mij maar lekker die chaotische ochtenden.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.